Ondergrondse post: briefje aan Stine
Geschreven door Yvette Neuschwanger Laatste update:[caption id="attachment_50476" align="alignleft" width="300"] Bron foto: Michel Schnater[/caption]
Hoi Stine,
Van alle kandidaten ben jij voor mij de grootste onbekende, dus je kunt je voorstellen dat ik naar jou het meest benieuwd was. En ik moet zeggen: wat een kennismaking !
Sowieso: Wat. Een. Start.
Maar echt, bizar.
Driedubbel petje af voor wie deze mindfuck in het kwadraat heeft uitgevonden. Iemand op de redactie verdient een flinke eindejaarsbonus als je het mij vraagt. En als het voor mij als kijker deze eerste aflevering al een verpletterende indruk maakte , dan zal het voor jullie als kandidaten wel helemaal niet te doen zijn geweest. Vijf duo's die onafhankelijk van elkaar starten in vijf verschillende landen. En dat ook niet weten van elkaar. Bizar. Zullen we samen even terugblikken, Stine?
De start was zoals gezegd overweldigend, al was het maar omdat ik de eerste vijf minuten zat te schelden op mijn huisgenoten. Ik dacht namelijk dat zij zaten te zappen op dit cruciale moment, maar het bleek dat we al zappend de vijf verschillende hotelkamers in de verschillende steden te zien kregen. Zowel jullie als wij als kijker wisten toen nog niet dat de kandidatenduo's zich in vijf verschillende landen bevonden.
De oplossing komt van alle kanten
Jan en Jean-Marc in de Oekraïne, Ruben en Olcay in Kazachstan, Ron en Loes in Rusland, Bella en Simone in Armenië en jij en Emilio in het o zo pittoreske Armenië. Vijf verschillende landen, vijf duo's en vijf dodelijk saaie hotelkamers. Waar de televisie al aan stond en de foto's niet ingelijst aan de wand hingen, maar gewoon los op het bed waren gelegd. Op een goed moment werden de Russische Mastercheffinale, de Oekraïense talkshow en Op volle toeren Armeniëstyle onderbroken door één en hetzelfde testbeeld: het logo van Wie is de Mol? Direct gevolgd door Art die een dusdanig ingewikkelde opdracht begon uit te leggen dat de redactie van Expeditie Robinson er jaloers op is. Ik ga 'm in het kort proberen samen te vatten.
Ergens in de stad lag een kluis die gevonden moest worden. De code, waarmee deze kluis geopend kon worden, bestond uit letters. Letters die ook verwezen naar de locatie van waar Art zich bevond. Verder lagen er op twee andere locaties in de stad nog twee jokers en € 2000,=. Geld, dat alleen mee zou tellen voor de pot als de kluis ook daadwerkelijk gevonden én geopend zou worden. Oh en samenwerking met de andere duo's was cruciaal bij deze opdracht. Alleen hadden jullie nog geen idee wie de anderen waren en waar ze zich bevonden. Ach, minor detail toch?
Het enige dat je had was die foto op de hotelkamer. Die van jullie verwees naar een Coffee Station en daar waren jullie ook wel aan toe hè Stine? Even lekker rustig opstarten, koffie erbij, acclimatiseren. Jullie liepen dan ook als enige uiterst relaxed een rondje te joggen door de stad voordat jij en Emilio op de bestemming arriveerden. En daar vonden jullie een dossiermap met profielen van de andere kandidaten, een dubbelzijdige kaart, stukjes oud ijzer en een mobiele telefoon. Net als de rest eigenlijk, alleen hadden jullie al vijf oproepen gemist. Maar dit terzijde. Even voor jouw beeld: bij de andere duo's leek het wat soepeler te gaan, ondanks dat Simone linksaf wilde waar ze naar rechts moest, Ron en Loes bijna een "Chris Seegersje" deden toen ze tot vier keer toe hun spullen voorbij liepen en Jean-Marc als één van de laatste der Mohikanen moest toegeven dat hij niet wist hoe een smartphone werkte (hij leerde overigens snel, bleek deze aflevering). Oh en Olcay en Ruben hadden als enige een enveloppe met geld bij hun spullen liggen, ook best bijzonder als je het mij vraagt.
Dure provider
Enfin, in de telefoons stonden de nummers van de vijf teams al voorgeprogrammeerd dus jullie konden lekker met elkaar bellen. Het bleek namelijk dat ieder team cruciale aanwijzingen over de twee locaties van een ander team bezat en die werden uitgewisseld. Uiteraard nadat iedereen van de schrik was bekomen toen bleek dat niemand zich in hetzelfde land bevond dan.
In de telefoon stond ook het nummer van Art (oh wil je mij dat misschien nog even appen?) al kostte een telefoontje aan hem wel heel veel geld. Voor een minuutje voicemail betaalden jullie € 500 en later zelfs € 1000. Ik ken goedkopere betaalde nummers om aan je gerief te komen. Naast zijn sexy stem werd je er ook niet veel wijzer van hè...wat een waardeloze aanwijzingen gaf die man weg. De grootste aanwijzing zat 'm eigenlijk nog in het telefoontarief, daaruit had je al kunnen opmaken dat hij zich ergens over de grens bevond. Iets dat Jan en Jean-Marc niet nodig hadden, want die hadden eigenhandig al met behulp van het oud ijzerwerk uitgevogeld dat de eindlocatie (en dus de code voor de kluis) Tiblisi, Georgië moest zijn.
De zoektocht naar de locaties in de verschillende steden heb jij natuurlijk ook niet meegekregen. Ik heb er zó om gelachen. Zo hadden jullie by far de leukste taxi (een paarse !!) maar troffen Jan en Jean-Marc juist de meest onbetrouwbare taxichauffeur van Kiev. Een ritselaartje die ja zei tegen het geld waarmee de heren hadden gewapperd, om vervolgens op elke straathoek stil te staan om óf de weg te zoeken óf sigaretten te verhandelen. En Ron en Loes namen de groene metrolijn naar het rode plein, want dat was maar 'two haltes'. Oh en we zagen Bella in een geel regenjasje bij een fontein rondlopen. Enige dat nog ontbrak was het rode ballonnetje ([eng stemmetje aan] they all float [eng stemmetje uit]. Lang verhaal nog langer....jullie vonden twee jokers, maar dat deden Bella en Simone ook. En voor jou was dat nog niet genoeg, want je ging ook nog even de vuilnisbakken af op de 26 km lange boulevard, op zoek naar de enveloppen met € 2000. Helaas niet gevonden....maar de kluis later gelukkig wel. Die was namelijk te vinden op M18 van de stadskaart (duh!) Net als Bella en Simone en Ruben en Olcay wisten jullie én het houten kistje (wat nou kluis??) te vinden en de code te kraken. De vangst? Twee vliegtickets richting Art Georgië.
Kijk Art, zo kan het ook
Helaas vonden Ron, Loes, Jan en Jean-Marc de kluis niet op tijd en dus moesten zij de test maken. Zonder enige, echte kennis nog van de groep. Zuur, heel zuur. Voor ons als kijker dan wel weer fijn dat ze zelf op hun hotelkamer ook de executie mochten doen, want ze drukten een stuk sneller op de enterknop dan dat Art ooit gedaan heeft. En dus wisten we vrij snel dat Ron niet alleen Bommetje presenteert, maar er nu ook zelf één te verwerken kreeg. Hij ligt er als eerste uit, nog voordat het spel echt is begonnen. Echt heel, heel zuur.
Samen met vijf anderen zagen we je arriveren in Georgië, waar Art direct begon te zeuren over de hoge telefoonrekening. En jullie nu dus starten met een schuld van €3000. Hoe Jan, Loes en Jean-Marc zich bij de groep gaan voegen zien we pas volgende week. Ik kan niet wachten. Ook niet met jou beter leren kennen, want ik kan nog niet zeggen dat me dat na één aflevering is gelukt. Ik heb je in ieder geval nog niet op iets verdachts kunnen betrappen, op wat bijzondere uitspraken na. En het feit dat je niet zo vriendelijk bent aan de telefoon, maar dat gooi ik voor nu nog maar eventjes op stress.
Laat ik afsluiten met wat me verder nog is opgevallen. Zo zag ik de beelden uit de promo (waarin Art spreekt over een vrijstelling voor de finale) nergens terug. Ook hoorde ik niet zijn 'famous last words' (behalve de mol, die hoeft nooit naar huis) bij de executie. Betekent dat, dat de mol niet bij de vier kandidaten zat die de test hebben gemaakt? Is een beetje in strijd met mijn verdenkingen richting Loes. Samen met Ron was zij in Rusland en als ik al het fakenews van de laatste tijd mag geloven is dat de plek waar verraders vandaan komen. Oh en er verscheen ook een rode M boven haar hoofd toen ze naar de metro liep....mmmm. Verder kwam er bij Jan en Jean-Marc een schaakspel in beeld (de mol speelt een tactisch spel) en hield Olcay in Georgië als enige haar koffer achter haar rug (de mol heeft iets te verbergen?) en zei ze letterlijk "Wat moet ik met dat geld?" tegen Ruben. Ja, een mol heeft niet zoveel met geld inderdaad.
Verder heb ik onwijs veel zin in volgende week. Ik hoop dat het minstens weer zo spectaculair wordt. En ik hoop dat Jean-Marc geen jokers wint. Want als hij die in zijn broekzak gaat bewaren komt zijn kruis nog lager te hangen. Moeten we niet willen met z'n allen.
Veel succes nog in het spel!
Groet Yvette
Ondergrondse post: briefje aan Simone