We zijn er bijna: Bestemming bereikt

We zijn er bijna: Bestemming bereikt

Geschreven door Sebastiaan Boers

Het is alweer de laatste aflevering van We zijn er bijna. Daarom had ik meteen al een titel klaar, Bestemming bereikt. De bestemming is dan ook echt bereikt. In deze laatste aflevering besloten veel reisgenoten om gezellig te gaan raften. Ik kan daar niet over uitgepraat raken. Doe ze dat maar eens na, zou ik zo kunnen zeggen.

Het leverde spectaculaire beelden op. Spannend, gevaarlijk en vooral heel erg dapper. Niet iedereen vond het leuk om mee te maken. Veel reisgenoten wilden op een andere manier van het water genieten. Zij stonden aan de kant om te kijken, dat mag natuurlijk. Zelf zou ik best wel mee willen raften.

Al is het alleen al voor de sfeer. In mijn eentje zou ik het niet snel durven, maar met een groep zeker wel. Als je dan omvalt, val je samen. De reisgenoten die niet meegingen, deden hier en daar de was. Want ja, dat gaat op vakantie ook gewoon door. Dat kun je niet zomaar even laten liggen. Maar goed dus dat niet iedereen mee ging op de rubberboot.

Wat mij aan het hele seizoen is opgevallen is de gemoedelijke sfeer. Iedereen is zo lief en behulpzaam voor elkaar. Daar kunnen wij, als kijkers, toch maar mooi iets van leren! Niet alleen maar negatief zijn naar elkaar toe, maar juist een helpende hand reiken. Dat is iets wat ik zeker heb geleerd van We zijn er bijna.

Iedere keer stonden de reisgenoten klaar om elkaar te helpen. Martine van Os was daar maar mooi getuige van. Zij was een soort luistert oor voor iedereen. Dat leverde in de laatste aflevering een paar tranen op. Dat kan Martine als geen ander, tot de mensen doordringen. Dat vind ik ook wel heel knap. Niet iedereen zou dat zomaar kunnen denk ik. Het is dan ook een fantastische combinatie: We zijn er bijna én Martine.

Nee dan even dit... Ken je dat? Van die mensen die iets positiefs vertellen, maar dat in feite niet is? ‘We hebben een leuk zwembad, maar zonder water.’ Alsof je wordt blij gemaakt met een gesmolten ijsje. Wat had de camping eigenaresse een lol zeg. Het was meer een trieste bedoeling hoor, een leeg zwembad. De reisgenoten hadden juist zin om af te koelen. Lekker is dat dan weer allemaal.

Helaas komen er aan alle mooie dingen een einde. Het zat er natuurlijk wel aan te komen. Na een gezellige vakantie is het hoog tijd om weer naar huis te gaan. Iedereen gaat dan weer zijn eigen weg. De reisgenoten zullen elkaar zeker missen, maar ik als kijker ga ze ook missen. Het voelde toch een beetje alsof je er zelf bij was.

Eigenlijk zou er een soort reünie aflevering moeten komen. Gewoon in de studio van Max met Martine. Mocht Omroep Max meelezen, dan zouden jullie daarover na mogen denken. Een soort Smaakt Naar Meer, een bonus aflevering, gewoon omdat het zo leuk is om naar te kijken. Dan niet via NPO Start, maar gewoon op televisie. Daar is best wel behoefte aan volgens mij.

Jullie hebben dan in ieder geval één kijker.

Foto: Max