Ondergrondse post: briefje aan Imanuelle
Geschreven door Yvette Neuschwanger Laatste update:[caption id="attachment_39562" align="alignleft" width="200"] Fotocredits: Michel Schnater[/caption]
Hé hallo Imanuelle,
Wat. Ben. Jij. Leuk.
Maar echt....waar ik vorige seizoenen heb genoten van het jonge hondengekwispel van een Chris Zegers, Daniël Boissevain of Tygo Gernandt is er nu eindelijk een vrouw die heerlijk overenthousiast dit Wie is de mol? avontuur inspringt. Genoot ik vorige week al van jouw auditie voor Rambo VII (half Nederland heeft jouw 'ratatatata' nu als ringtone), ook deze week was je weer heerlijk in vorm. Love it. Hoop dat je er nog lang in mag blijven!Zin om samen even aflevering drie terug te kijken? Die begon met de zoektocht van Jochem naar zijn molboekje mét Toekan? Ik vond dat hij er nogal rustig mee omging eerlijk gezegd. Meer dan een wat voorzichtige vraag aan Sigrid en een houtje touwtje gesprek met de receptioniste leek hij er niet in te investeren. Of had jij het boekje inmiddels alweer teruggelegd? Wat heerlijk hè, dat legitiem elkaar bedonderen en bedriegen... Zal ik jou eens wat vertellen? Je bent niet de enige die heeft lopen jatten....alleen, daar waar jij het boekje weer keurig terug heb gelegd, is de vragenlijst van Thomas nog altijd spoorloos. De hele groep was nogal ontdaan van het feit dat er iets uit de grote bagage was gejat (rugzak, oké....maar kom niet aan de persoonlijke spullen), terwijl ik als kijker me eerder afvroeg hoe het kan dat Sigrid (want ja, die was het dus) een kamersleutel heeft van kamer 445. De kamer van Thomas en Diederik dus. Heel vreemd....
Jochem...de slechtste mol ooit?
Maar goed, er waren wel meer vreemde zaken deze week. En vrijwel overal had Jochem er wel iets mee van doen. Waarmee je bijna zou denken dat hij de mol niet is, want dan doet hij het allemaal wel heel opzichtig en slecht. Maar misschien is dat ook een tactiek? Anyway, jullie begonnen met een estafette door de duinen van Manzanita. Er moest één coach/gids worden gekozen en ik was net zo verbaasd als jij dat niemand voor jou koos. Het werd Diederik. Het gegeven was vrij simpel, binnen 15 minuten finishen, zoveel mogelijk geld ophalen onderweg en dat, inclusief estafettestokje doorgeven. Er waren ook halve biljetten en als je niet twee helften van één bedrag had op het einde, veranderde dat bedrag in mingeld. Ik ga het maar niet met jou hebben over al het onnodig oud papier dat werd meegenomen, Sanne die haar klep niet hield over de klepjes, Jochem die een paaltje oversloeg of Diederik die in eerste instantie verkeerde aanwijzingen doorgaf over de porto (alleen het halve geld hoeft te worden doorgegeven). Je was er zelf bij. Nee het feit dat Jochem degene was die nog even voor het halve biljet van € 1000 ging....dat was wel heel vreemd. Waardoor jullie opbrengst van € 1130 slonk naar € 130. Dag euforie en dag € 1000.
Aan het troostvoer dan maar bij Pizzagarden. Maar je kan bij Wie is de Mol? ook niet eens effe vijf minuten rustig zitten eten hè? Twee straten verderop, zat Art bij de lokale Burger King (ach, hij kan het hebben) en besloot om jullie te bellen. Hé pssst, Art, als je eenzaam bent...je mag mij ook bellen hoor. Roxy, de serveerster met een naamplaatje zo groot als haar T-shirt, bracht jullie de telefoon. Er moest opgesplitst worden en voor twee (niet-nachtblinde) kandidaten was er een speciale opdracht. En jij, met de kater van het-niet-tot-coach-verkozen-worden nog vers in het geheugen, eiste je plek op. You go girl! Samen met Sigrid mocht jij het gaan doen. Jullie mochten samen, in het pikkedonker, de tekeningen ontcijferen die de andere kandidaten voor jullie in het zand hadden geharkt. Bijgelicht door een paar gillende keukenmeiden en een romeinse kaars (man, oh man, wat een prachtig vuurwerk!). En jullie deden het fantastisch, maar liefst 5 hadden jullie er goed geraden, chapeau! Even voor jou, er werd eerst een tactiek door Sanne geopperd om ieders favoriete drankje te tekenen. Gelukkig stak Roos daar een stokje voor. Het was zo al moeilijk genoeg, met die verwelkte roos in de branding en Jochems Mickey Mouse met beperking. Nogmaals, goed gedaan!
De rijdende route
Nog even wat inside information: nu we wat verder in het spel zijn, is iedereen op zoek naar wat meer vastigheid in de relatie. Zo besloten Thomas en Diederik hun stage-verbondje om te zetten naar een contract voor onbepaalde tijd en bood Jeroen eindelijk zekerheid aan Sanne door te verklaren er vol voor te willen gaan met hun bondje. En wat doen vrouwen als een man eindelijk zegt wat ze willen horen? Juist...dan gaan ze twijfelen. Goed, tijd voor de volgende opdracht, kort ingeleid door Art met een wannebee Brienenoordbrug op de achtergrond. Jullie mochten als duo's (hé...weer een verwijzing naar twee als in tweeling als in Jochem of Jeroen?) fijn een stukje gaan rijden. Lekker stereotiep onderverdeeld ook in man/vrouwsetjes. Nu is het in eigen land al moeilijk om gezamenlijk, zonder TomTom, de juiste weg te vinden, laat staan in Amerika, zonder navigatie en met de route in stukjes gehakt en geplakt op jullie eigen auto's. Uitstappen en stilstaan waren verboden, dus het was zaak eerst elkaar te vinden, elkaar lekker in te halen en alle aanwijzingen op een rijtje te zetten.
Ik heb nog nooit zo'n ongeorganiseerd zootje bij elkaar gezien...hilarisch was het. Diederik en Roos zongen alsof ze op schoolreisje gingen en misten daardoor een afslag, Thomas reed de busbaan op terwijl Sanne een poging deed tot vloeken (Knuck!), jij had alleen maar oog voor Jochem en zijn porto en voor het gastpedaal ('zullen we even gek doen?' geweldig!) en Sigrid en Jeroen probeerden het voortouw te nemen, maar lieten te vroeg los. En oh ja...hun auto had dit nummerbord. Ik zeg maar even niks.
Het werd een nutteloos rondje om de kerk waarbij geen geld werd verdiend. Art legde nog even uit welke opdracht er eigenlijk nog gespeeld had moeten worden. Jullie hadden in Powell's bookstore tussen 1 miljoen (!) boeken op zoek moeten gaan naar vier speciale boeken. Had je dat geweten, was je misschien niet eens gaan rijden. Iets met een speld en een hooiberg.
Maar goed. Wat restte was de test en dat was even Schlikker...eh slikken. En hoewel ik begrijp dat het voor jou afschuwelijk is dat je maatje Roos eruit is, ben ik er wel blij om. Begon alweer te vloeken toen al die rozen in beeld kwamen deze week en dacht al 'het zal toch niet weer...'. En hé, je hebt geen maatje nodig, want zoals jij zelf al zei 'de enige die ik vertrouw dat ben ik zelf'. Mijn hoofdverdachte(n) Jeroen en Thomas zitten er nog in, al moet ik zeggen dat ik Sigrid en Jochem ook nog niet vertrouw. En natuurlijk ben ik benieuwd wie nu penningmeester is, nu Roos het veld heeft geruimd. Heb jij je weer vrijwillig gemeld? Oh nee, dat wou je dan weer niet toch? Waarom eigenlijk niet?
Goed, zoals gezegd, ben blij dat je er nog in zit. En mee mag naar het Wilde Westen. Jouw 'I'm gonna rope you' klonk al veelbelovend, zou zomaar mijn nieuwe ringtone kunnen worden.
Yippee Ki Jay Motherfokkers, tot volgende week!
groet Yvette
Ondergrondse post: briefje aan Diederik