Ondergrondse post: briefje aan Diederik
Geschreven door Yvette Neuschwanger Laatste update:[caption id="attachment_39868" align="alignleft" width="200"] Fotocredits: Michel Schlater[/caption]
Hé die Diederik,
Wat een heerlijke aflevering vanavond van Wie is de Mol? zeg. En dat kwam mede (misschien zelfs vooral) door jou! Want je was wel op je best vanavond hè. Vraagje: ben jij nou een wolf in schaapskleren of toch gewoon een cheeta in een overhemd (wat een goed t-shirt weer, complimenten!)
Ik weet nog steeds niet of jij nou een enthousiaste en sympathieke kandidaat bent of misschien toch wel een beetje de mol. Zo zag ik in de terugblik naar vorige week nog even snel een bord met heel groot PCB erop voorbij komen. Eén of andere chloorverbinding toch? Zou zomaar naar jouw wetenschappelijke achtergrond kunnen verwijzen. Maar het zou ook gewoon heel goed de Penddleton City Bureau kunnen zijn. Zucht....bij WIDM weet je het nooit. Zo wist ik bijvoorbeeld voor 75% zeker dat Jeroen de mol was. Maar ja, we weten nu dat dat niet zo is. Dus moet ik nu verder met mijn 25% Thomas. Gelukkig wees er weer heel veel zijn kant op vanavond....zullen we samen even terugblikken?
Alle focus op Thomas dus. Maar toch ook weer op die gekke Jochem, want niet alleen voldoet hij ook nog aan de 'TweelingTheorie', hij blundert zich door elke aflevering heen dat het bijna koddig (ander woord voor verdacht) begint te worden. En het helpt niet dat hij ooit zijn acteerdebuut maakte als kampeerder en jullie in deze aflevering...juist ja, gingen kamperen. Mmmm....
Art likes it ruig
Maar laten we bij het begin beginnen. Back to basis, aldus Art, die met mij de ruige natuur in wilde. Eh...met jullie bedoel ik. Jullie gingen met zijn zessen op excursie. Zonder boswachter. En zonder touringcar. In drie huifkarren (hé, weer tweetallen...het gaat opvallen), gingen jullie op pad. En niet zomaar een pad, nee jullie gingen de Oregontrail doen. Althans een stukje. 0,5 procent om precies te zijn. Maar goed, laat dat de pret niet drukken, want wat een schitterende omgeving om in te mogen 'touren'. Al moest ik wel een beetje lachen om het beeld van de karavaan van de drie piepende en krakende huifkarren die verzopen in de prachtige omgeving. Dacht even naar een aflevering van 'We zijn er bijna' van omroep Max te kijken. Nee hoor, grapje. Zoals je zelf al zei, Jochem en jij zijn prima huifkarmateriaal.
Ik begrijp trouwens volkomen waarom je jouw fysiotherapeute op speeddial hebt zitten. Ik hoorde Imanuelle aan Jochem bekennen dat ze heel hard op je is gaan zitten. Dan helpt zo'n huifkartocht zonder vering ook niet erg hè. Gelukkig mochten jullie er onderweg af en toe uit. Bijvoorbeeld om effe lekker in het wilde west/weg te gaan schieten. Met -uiteraard- 2mm (dat twee blijft maar rondzingen hè). Imanuelle werd er licht opgewonden van en zelfs pacifiste Sanne vond het me een potje leuk. Jochem legde nog snel even uit dat 'tak' betekende dat het bord geraakt was, maar 'vieuwwww' dat de kogel mis ging. Dus in dit geval zijn weinig views positief te noemen. Achteraf bleken er van de 200 schoten maar 6 in te zijn gegaan, maar ach kan jou het schelen.
Camping Oranje
Op een verlaten kampeerterreintje van pak 'm beet 12.000 voetbalvelden groot, sloegen jullie je kampement op. Kwispelend dacht Thomas terug aan zijn 13 jarige carrière bij de scouting, hij was gelijk helemaal in zijn element. Maar goed dat hij 'toevallig' zijn cowboyhoed en suède handschoenen bij zich had, de happy camper! Sanne was even wat minder in haar element, want ook al waren er tot nu toe weinig beren op de weg gesignaleerd...het blijft een eng idee dat Colargol (voor de jonkies..google maar) en zijn collega's daar rond zouden lopen. Het was behoorlijk primitief hoor, vuur maken met van die hele korte lucifers (nee...echt back to basic mensen) en je groente zelf plukken uit een jutezak. En waarom waren er geen beelden van de kuil die gegraven is? Of hadden jullie een chemisch toiletje aan boord van de huifkar? (en mochten we die niet zien omdat dat een stille/stinkende hint naar jou zou zijn? Chemisch = wetenschap).
Aan het eind van de middag kwam de directeur van Ponypark Slagharen himself langs om de post rond te brengen, een fijne afleiding. De postkoets zelf was hij onderweg verloren blijkbaar, maar hij had nog een zadeltasje met inhoud. Vertrouwelijke post. Thomas deelde uit en hield zelf vast aan enveloppe (hé wat verrassend) nummer 2. Bewust? Feit is dat jij en nog drie anderen een brief kregen over verborgen jokers die langs de weg zouden liggen de volgende dag, maar hij en Jochem daarentegen...die kregen de opdracht zelf 2 van die sjoelschijven te maken. Dus na alle Kumbaya's en Bonny's die over the ocean waren bij het kampvuur gingen zij, toen iedereen sliep, aan de slag. En wat er toen gebeurde, was voor mij een behoorlijke eyeopener. Thomas brandmerkte de sjoelschijven met 'de mol', waardoor het dus jokers werden. Brandmerken doe je met je initialen toch? Om te laten zien dat je de eigenaar bent? Thomas brandde zijn eigen naam op de schijven volgens mij. Over 'de teugels in handen hebben' gesproken. De vraag is nu alleen...heb jij iets gezien van hun schaduwspel en gebarentaalsessie bij het kampvuur? Of zat je gewoon overend in je slaapzak omdat je een nachtmerrie had? Geeft niks hoor, paarden horen er nu eenmaal bij in het Wilde Westen.
Het tragische lot van een penningmeester
Goed, na het ontbijtbuffet de volgende ochtend gingen jullie weer doorrrrr. Voor jouw info: Jochem en Imanuelle hebben het weer heel bond gemaakt, qua bondjes dus en Imanuelle is er van overtuigd dat jij de mol bent. Ze heeft jouw biografie op twee A'4tjes gekalkt en aan Jochem gegeven. Ik heb Jochem trouwens geen enkele keer iets terug zien doen, maar dit terzijde. Jullie gingen weer op pad en onder het mom van wagenziekte liep jij een stukje achter de huifkarren aan (en liet daarbij de 'teugels in handen' van Sanne..). Op jokerjacht. Maar zonder succes, net als de rest trouwens. Onder het genot van een stukje Für Elise, Westernstyle (Für Elise = de Bagatelle nr. 25, Thomas is de 25e jarig...just saying), kwamen jullie aan bij een stukje horizonvervuiling van heb ik jou daar. Art had eigenhandig een stuk of wat rodeoposters in de grond gezet en jullie moesten op zoek naar de juiste posters.
Na een bloedstollend spannend (gaap) spelletje steen/papier/schaar, werd democratisch besloten dat jij de posters via de porto mocht omschrijven. En het moet gezegd, Diederik, dat deed je fantastisch. Het feit dat het iedereen moeiteloos lukte maar Jochem met zijn neus voor de goede poster stond en het niet zag, lag dan ook niet aan jou. Uiteindelijk kon er met de enveloppes die bij de posters werden gevonden een nieuwe poster bij elkaar gepuzzeld worden die door jou ontdekt moest worden. En verrek...het lukte! Ka-ching! € 2000,= in de pot. Goed gedaan meneer Jekel!
En toen, tja toen was het moment daar. Paarden inleveren bij het verhuurbedrijf en aan de test. Trouwens wel fijn dat er daar WiFi was zeg! En dat Art zijn laptopje goed had opgeladen (of lag er ergens in het gras een onzichtbaar en meterslang verlengsnoer dat ik over het hoofd heb gezien?) Anyway....de testen werden gemaakt, hier en daar werd een joker ingezet (Thomas, want toch niet nodig) of één bewaard (Jochem, leuk voor thuis) en de rest is historie. Weer moest een penningmeester het veld ruimen.
Eén mol minder voor mij, meer aandacht voor Thomas van mij. Maar ik blijf over jouw schouder meekijken Diederik. Want inderdaad, iemand die zo klunzig bezig is als Jochem en overal mee wegkomt...het kan zomaar dé perfecte molstrategie zijn.
Tot volgende week!
groet Yvette
Diederik Smit wint De Slimste Mens