Ondergrondse post: briefje aan Marjolein

30-01-16, 22:34 Geschreven door Yvette Neuschwanger

Hoi Marjolein,

Jeetje....wat een anti-climax was dat hè? Zo zit je nog vol spanning, in gezelschap van een plaatselijke hond, naar het schermpje van Arts laptop te staren en zo stap je met je rugzak én joker nog op zak in de taxi die je terug naar het vliegveld gaat brengen. Ik moet zeggen, je reageerde uiterst nuchter, maar volgens mij had je het helemaal niet aan zien komen (anders had je wel die joker gebruikt, toch?).

Wij zagen het wel aankomen helaas. Want vlak nadat jij jouw test had gedaan, kwam er  heel groot 'No Pase' (geen doorgang) in beeld. En toen wist ik genoeg. Ik kon gewoon lekker ongegeneerd naar Art staren in plaats van naar zijn laptop. Maar dat was ook het enige lichtpuntje, want ik vind het oprecht jammer dat je uit het spel ligt, Marjolein. Echt waar.

In het intro suggereerde Art nog even dat jij de mol zou zijn. Niet met zo heel veel woorden, maar tussen de regels door wel. Dat jij Ellie als verdachte had zien vertrekken en nu misschien wel een nieuwe 'nepverdachte' zou hebben. Mmmm...ik weet niet wat ik daarvan moet denken. Kun je het aan om samen nog even terug te blikken? Jawel hè, sterke vrouw als jij....moet gaan lukken.

Plastic paradijs

Deze aflevering begon bij het ontbijt. Waar ik eventjes jaloers was op jullie prachtige uitzicht, wat een waanzinnig mooie plek. Maar wát een deceptie om jullie daarna te zien klooien met vershoudfolie dat over de schaaltjes fruit en aanverwante artikelen was gespannen. En wat een fakking lelijke thermoskannen ook. Dat Cécile die niet gelijk over de railing heeft gemikt zeg....het deed een beetje afbreuk aan het paradijselijke plaatje hoor. Wel goed om te zien dat Cécile het moment aangreep om nog even snel wat aan ontplooiing te doen. Als in strijken. Ik hou d'r van (niet van strijken, maar van haar instelling...geweldig!).

Goed, vier mannen en drie vrouwen over, dus het lot van 'onze sekse' lag in jullie handen. Drie moeders, dus die kunnen wel een stootje hebben. Alleen fietsen....ja, dat is dan weer een ander verhaal.

Maar laat dat nou net wel de opdracht van die ochtend zijn. Fijn een stukje fietsen en een stuk of 12 enveloppes oppikken onderweg. Met antwoorden op quizvragen die Art aan één van jullie zou gaan stellen. En elke antwoord was € 200 waard, dus hier viel even snel te cashen. Zou je denken. Maar dat liep even anders hè, Marjolein? Aan wie lag het nou uiteindelijk dat er maar drie enveloppes op tijd gevonden werden?

Fiets 'm er in....

Was het Taeke, die jullie vooruit hadden gestuurd omdat hij statistisch gezien het snelste bij Art kon zijn? Heeft hij gewoon wat enveloppes weggehaald onderweg? Of was het Tim, die als kopman de roedel leidde, maar vergat om ook aan wat nuttige sight seeing te doen onderweg? Eigenlijk is het een collectief  falen (behalve als de Taeke theorie klopt, dan heb ik niets gezegd), want jullie hebben allemaal een paar ogen in het hoofd toch? En....sorry dat ik het zeg, als je zelfs al niet opmerkt dat je je porto onderweg verliest....tja, dan verwacht ik ook niet dat je een lichtbruin envelopje op een boomstronk ziet hangen.

Dat je dan wel weer nummers ontdekt op de bomen zelf, dat is dan wel weer knap. Met je boom nummer vijf....wat heb ik gelachen (sorry). Voor Cécile was het een dubbel spannende opdracht, want 'door zand en kiezels heen fietsen' staat bij haar op 3 in de grootste-angsten-top tien. Gelukkig had ze dit keer geen jurk aan, dan was het nog spannender geworden. Maar goed, uit zelfbehoud keek zij alleen maar naar de grond en vond jouw porto. Toch nog iets gevonden! Mij viel trouwens de wandelaar langs de weg op....had hij nou maar één arm, of hield hij iets achter zijn rug? (of zie ik echt OVERAL spoken?). Enfin, wel goed te zien dat jullie wel iets gehad hebben aan de portolessen van Ellie. Oprecht blij mee, denk dat ze trots op jullie is. Klaas, de man die vrijwel iedereen verdenkt, had één enveloppe te pakken en Tim zorgde voor de andere twee. Toch nog 600 eurootjes. Een fooi.

Speurtocht op het water

Gelukkig maakten jullie de volgende dag veel goed, toen jullie per boot op zoek gingen naar een aantal symbolen. "Goh, de leeftijd van de stagiaires bij de productie ligt ook steeds lager", dacht ik, toen ik het gekrabbel de eerste keer zag. Maar het gekrabbel bleken symbolische tekens te zijn van het vrolijke volk, de Taino Indianen. Als jullie de 9 juiste symbolen gevonden hadden, hadden jullie ook de kaart in handen waarmee je bij het geld kon komen. Ik denk niet dat de Taino zich ooit hadden kunnen bedenken dat hun symbolen ooit zouden worden aangeduid met tosti, Rop, baardmans, swirl en kapotte televisieantenne...maar hé, het trucje werkte. Met drie boten gingen jullie op zoek. Tot mijn verbazing zat jij in de boot bij Annemiek en Rop. Wist je dat zij even daarvoor samen een bondje hadden gesloten? Dan is het best raar dat ze samen in één boot gaan zitten...ik zou dan spreiden om zoveel mogelijk informatie te kunnen delen. Maar goed, wie ben ik.

In de andere boot zat team TiTa (Tim & Taeke, er is al een fanclub) en in de laatste boot Klaas en Cécile. En damn, dat was me een goed duo samen! Het ene na het andere juiste symbool visten zij op uit de boeienbaai (te leuk woord, dit). En terwijl zij en team TiTa enorm hun best deden, waren jullie vooral bezig met genieten van de prachtige omgeving. Terecht, maar daar kom je niet voor. Zelfs niet als je het idee hebt dat Johnny Depp elk moment uit de boom kan springen (oké, dat zou het moment zijn waarop ik ook mijn aandacht zou verliezen). Jouw bemanning was ook niet lekker fris bezig hoor. Annemieke die de vloek 'wat kan er nou misgaan met een porto' over zichzelf uitsprak en Rop (mijn mol) die alle bordjes gewoon in het water liet liggen. Om na een minuut heel intelligent op te merken dat er misschien nog wel een achterkant aan zou kunnen zitten.

Enfin, dankzij de andere kandidaten hadden jullie toch de kaart op één stukje na compleet, maar dat bleek genoeg te zijn om de geldkist te vinden die in de Haaienbek verstopt lag. Met de juiste code wist Klaas het briefje van € 1000 met good old Ellie erop te pakken te krijgen. Ka-ching.

Uitgestreken type, die Cécile...

Terug naar jullie appartementje om even na te genieten. Helaas voor ons kijkers kwam er alleen maar schone was op tafel (we zijn dol op roddels en conflicten weet je...). Enorm gelachen om Cécile die als een soort van Dagobert Duck het geld stond te strijken. Wat een toewijding! (of probeert ze het patroontje op de achterkant te vernaggelen? Dat kan natuurlijk ook) Nee, ik ga voor de toewijding. Ze had notabene zelfs een foeilelijke portefeuille aangeschaft!

Het laatste spel, dat de volgende dag werd gespeeld, was weer een gouwe ouwe. Het doorgeefspel. Maar dan op een prachtige locatie: de brug naar nergens (de hele opdracht leidde uiteindelijk ook nergens toe, dus symbolischer kon haast niet). Jullie moesten je verdelen over de brug en aan allebei de kanten stond een verhaal dat naar de overzijde moest worden overgebracht. Dat jullie er überhaupt aan zijn begonnen. Echt. Rop had er wel vertrouwen in want hé, het hele team bestond uit presentatoren en acteurs en die zijn wel gewend om snel teksten in zich op te nemen. Nou, nog even los van het feit dat Rop er helemaal een potje van maakte, hij was Taeke even vergeten. Die onthoudt normaal alleen zijn rugnummer en aan welke kant het doel staat en that's it. Gelukkig kreeg hij van Cécile een spoedcursus gebarentaal, wat hielp met het onthouden van de juiste (nou ja, bijna juiste) woorden.

De mol....een meervoudige persoonlijkheid

Annemiek stond aan de ene kant van de brug en had een opvallende eerste zin. Iets over dat meervoudigepersoonlijkheidsstoornis met 38 letters het langste woord uit de Van Dale zou zijn. Moet je die letters eens tellen, Marjolein. Zijn er volgens mij gewoon 35. Ja, als je er mol bij optelt, dan zijn het er 38. Of Rop, of Tim. Heel vreemd. Net als het correctiezinnetje 'Voor aardgas moet nog secretaressedag komen'. Ook een hele bijzondere. Uiteindelijk hadden jullie maar één zin goed. En volgens Rop was het mollen nu echt begonnen (en hij kan het weten, want hij is volgens mij de mol). Ik denk zelf dat bij dit soort opdrachten geen mol nodig is. Dit gaat altijd mis. Zekerheidje. Net als de opdrachten met porto's.

Maar goed, jij hebt er allemaal niets meer aan, want jij moest naar huis. The girl with the pearl earrings. Leuker dan het schilderij, continue verdacht (of chronisch onhandig?) en een leuke toevoeging aan het team. Ik stel voor dat je lekker even bij Ellie op bezoek gaat. Die kan wel een lotgenoot gebruiken om alle ervaringen te verwerken. En jij ook. En die joker? Die zou ik inlijsten als ik jou was....toch een leuk souvenir!

groetjes,

Yvette