Ondergrondse Post: briefje aan Patrick Martens

10-10-20, 22:30 Geschreven door Yvette Neuschwanger

Hoi daar, 

Ik zeg het je eerlijk Patrick, ik weet het allemaal niet meer. Ik ben het spoor volkomen bijster. Kijk, dat Horace echt niet meer terugkomt, dat snap ik nu wel. Die hoop heb ik al laten varen. En dat was natuurlijk ook gewoon een ‘gut feeling’ (zou Jeroen zeggen). Maar er waren ook wel gewoon wat zekerheden. Dacht ik.

Maar na de aflevering van vanavond zijn die ook finaal aan gort geholpen. Wat gebeurde hier Patrick? Wat. Gebeurde. Hier. In. Vredesnaam?

Laten we bij het begin beginnen. Bij het ontbijt. Waar de man aan de tafel achter jullie zich wél netjes aan alle coronamaatregelen hield, maar jullie gewoon met 4 man aan tafel kropen. En waar Peggy nog een appeltje te schillen had. Letterlijk, sorry spannender kan ik het niet maken. En waar jij de andere kandidaten nog even een geschiedenislesje gaf over hoe Napoleon misschien wel vermoord was door zijn eigen behang. Grappig hoe niemand dat verhaal kende. Ik zeg Google op ‘Scheele Groen’ en je weet genoeg, maar goed.

Moby watte?

Het was goed dat jullie stevig hadden ontbeten, want jullie moesten de woeste zee op met de Moby Baby 2. Wat op zichzelf best een beetje tuttige naam is voor zo’n flinke veerboot. Deed eerder aan als een titel voor een goedkope pornofilm. Sorry hiervoor. Over naar de woeste zee. Het leek bijna een opdracht op zichzelf: houd zolang mogelijk je maaginhoud binnen tijdens de overtocht. Gek ook wel om dan van zo’n boot af te rijden en geen idee te hebben waar je heen moet. Gelukkig had Jeroen het briljante idee om gewoon maar ergens te parkeren en van daaruit verder te gaan kijken naar al het moois dat Elba te bieden had. Viel dat effe tegen….het culturele aanbod van het eiland bestond voornamelijk uit LITERS EN LITERS REGENWATER. Lekker dan.

Er was een kaart van Elba, er waren twee telefoons en een korte discussie of jullie voor het geld of voor de aanwijzingen zouden gaan. Volgens het poldermodel werd het een beetje van beiden: eerst de aanwijzingen en als de situatie het toeliet, ook een beetje geld. Ron bewees voor het eerst zijn toegevoegde waarde door (nadat jullie eerst de lokale bevolking uitgebreid naar de weg hadden gevraagd) te wijzen op het informatiebord dat er stond. In twee duo’s gingen jullie op pad: jij met Jeroen en Peggy met Ron. Jullie hadden de kaart mee én allebei de telefoons. Een mollenstreek of gewoon domme actie? Ik weet het niet.

Waterschoentjes

Ik heb genoten van het geluid van jullie natte gympies. Ook echt heel handig schoeisel voor dit programma, waren de wandelschoenen toevallig op? Ik denk dat jullie aan het eind van de dag ongeveer dezelfde voeten hadden als Maarten van der Weijden na zijn elfstedenzwemtocht. Klopt dat? Enfin, jij en Jeroen gingen redelijk voortvarend te werk. Jullie vonden MOLMUNTEN (jeee, iets nieuws!) en een aanwijzing. “Je hoeft ze er niet in te gooien voor vervulling“. Best een duidelijke verwijzing naar een wensput, waar jullie verder helemaal niet naar op zoek gingen. Waarom zou je ook? Door naar de volgende locatie. Waarbij dank voor het shot met de kaart, het vooroordeel ‘vrouwen kunnen niet kaartlezen’ is hiermee ook direct ontkracht. Mannen kunnen het ook niet.

Ondertussen waren Peggy en Ron heel druk in een toren de verdiepingen aan het controleren. Waarbij Ron de klok wel had horen luiden, maar hij wist niet waar de klepel hing. Of nee, hij had de hele klok überhaupt niet zien hangen. Gelukkig deed Peggy nog een check en kwamen ze uit op de aanwijzing “6 koppen bij elkaar“. Ze gingen op zoek en vonden klokken met aan de bovenkant 6 hoofden. En daar lagen ook molmunten en een aanwijzing. Een kaartje met daarop “Als de nood het hoogst is” en op de achterzijde een vogel.

Jij en Jeroen waren op dat moment op de koffie bij tussen Kunst & Kitsch. Een rondleiding door het oude huis van Napoleon. Waar jullie een Chris Segertje deden door gewoon voorbij het buideltje met munten te lopen, maar gelukkig herstelden jullie op het laatste moment. Met deze buit in de zak was het tijd om de anderen te bellen. Het werd een broekzakgesprek met Jeroen, want….juist ja, jullie hadden beide telefoons. Peppi & Kokki hadden dit niet kunnen verzinnen. Ach, eigenlijk was het ook maar goed, want hierdoor hadden jullie wat haast gekregen om de anderen te gaan zoeken en vonden jullie in de haven het andere buideltje geld. En uiteindelijk ook Peggy en Ron. Tijd voor het theater!

[wat jullie ondertussen niet zagen, was een shot van Tygo en Nikkie die met een ijzerzaagje uit de Gamma van Madurodam drie dikke kettingen aan het doorzagen waren. Want….mocht het hen lukken te ontsnappen voordat jullie hun vonden, dan waren zijn sowieso door. Dus.]

Ron’s theaterrevanche

Op de poster bij het theater hing ook nog een aanwijzing. Jullie moesten alles op een rijtje zetten. En dus ging Ron (hij had zijn dag wel hoor, man wat was hij actief!) direct alle rijen af en vond geld na geld na geld. Alleen dat ene kaartje met een aanwijzing. Dat vond hij dan weer niet. Nadat jullie het theater hadden kaalgeplukt was het tijd om te gaan. Naar het hoogste punt van het eiland, Fort Falcone (ah, vandaar de vogel). Om na de 6105e trap van die dag met je natte gympies voor een gesloten deur te staan. Wel gloeiende gloeiende gloeiende. En dus keerden jij en Jeroen terug naar de eerste locatie, op zoek naar een wensput en gingen Peggy en Ron nog een keer in het theater kijken of ze niks gemist hadden. Dit keer mét telefoon. Dat dan weer wel.

Uiteindelijk vonden jullie een sleutel (en de andere twee nog een aanwijzing) die op de deur van het slot paste. Een heel klein Alice-in-wonderlandachtig deurtje ging open en daardoor kropen jullie naar binnen. Ondertussen kropen Tygo en Nikkie aan de andere kant hun cel uit, want ze waren klaar met zagen. Had ik ook wel verwacht, want hé brute kracht gecombineerd met nagelvijlskills. Hallo!

Al die moeite. Voor niks. Een beetje geld en natte sokken. Ik snap jullie teleurstelling zo. Alsof je een escaperoom hebt uitgespeeld maar iemand heeft stiekem de klok 5 minuutjes teruggedraaid waardoor je alsnog hebt verloren. En met 4 man richting test en executie gaat in de wetenschap dat er 2 mensen naar huis moeten. En echt heel eerlijk, ik had zó niet verwacht dat jij eruit zou gaan Patrick. Echt niet. En toen kreeg Ron ook nog eens een rood scherm. En nu ben ik dus helemaal de weg kwijt.

Snap jij het nog?

Want als Peggy vol op Ron zat, maar Ron is de mol niet, hoe kan het dan dat zij er nog in zit? Zij kan haast onmogelijk de mol zijn, want zij loopt net iets te hard bij elk spel. Bovendien, jij zat op Peggy. En jij mocht ook vertrekken. Ik snap er helemaal niets meer van.

Ook qua spelelement trouwens niet. Want ook al leverde het echt heel leuke televisie op (het is echt een topseizoen deze extra editie), waar had de mol nou echt iets uit kunnen halen? Oké er is € 3400 voor de pot verdiend, maar het geld lag op de aangewezen plekken en daarmee dus lastig weg te moffelen. Jullie weerhouden van de executie had, ook weinig meerwaarde, dus de mol had een soort van vrije dag denk ik. Toch?

Het kan ook nog zo zijn dat Nikkie of Tygo de mol is. Maar ook in dat geval viel hier weinig te mollen. Slechts te zagen. Ik weet het even niet meer hoor. Blijf met teveel vragen achter na vanavond. Zoals bijvoorbeeld: bleven jij en Ron nu achter op Elba of gingen jullie het schip in? Laat maar, ik weet het al.

Ik ga je missen, fanatiekeling! Ron is collateral damage (hij had de gunfactor al helemaal uitgespeeld), maar dat jij er uitligt vind ik oprecht jammer.

Bedankt voor nu!

groet Yvette