Ondergrondse post: briefje aan Rik

11-02-20, 17:00 Geschreven door Yvette Neuschwanger

Hé die Rik!

Mag ik je even pesten? Want eigenlijk is het een beetje te laat om nu nog met een briefje aan te komen kakken, zo’n 2 dagen na de uitzending. Soort briefje met strafport zeg maar. Durf ik bij de kandidaten niet mee aan te komen, maar bij jou durf ik het wel aan. Of jij er op zit te wachten is natuurlijk nog maar de vraag…..

Maar ik praat graag toch nog even na, want mén wat zaten er een hoop potentiële aanwijzingen in de aflevering van afgelopen zaterdag (of paranoïde veronderstellingen, maar dat klinkt gelijk weer zo negatief)

Het begon al met het intro…de olympische ringen, een stadion, het eerste spel dat ook weer uit 6 ringen bestond. En tja, aangezien er maar één sporter meedoet bij deze lichting kandidaten, zag ik mijn gedeeltelijke Nathantunnel hier wel een beetje in bevestigd. Even voor jou Rik, het gaat voor mij tussen Nathan en Miljuschka, als ik heel eerlijk ben. Waarbij ik voor wat betreft Nathan vooral gewoon hoop dat hij er tot de laatste seconde in blijft. Want wat hebben wij zo’n positivo nodig in deze tijden. Zelf is hij al heel blij dat hij het tot de helluft heeft gered. Zoveel hartjes voor deze man! Ik ga het kort houden (hahahaha, alsof ik dat kan) want alles is overal natuurlijk al wel zo’n beetje gezegd.

Cirkeltheorie

De eerste opdracht begon bij het prachtige Opera House. Alhoewel je kunt merken dat de kandidaten al een beetje immuun lijken te zijn voor al die pracht en praal. Of, om Claes te quoten, ‘de zoveelste monumental trap’. Heerlijk accentje ook. Had jij trouwens ook, toen de groep dat theater binnenliep, een Ron Boszhard-flashback? Zag ‘m ineens weer voor me, op dat zielige balkonnetje. Enfin, en door….het concept was simpel: er waren dus zes cirkels met daarin zes verschillende opdrachten.

In de 1e cirkel moest men een diascherm in elkaar timmeren waarop een kloppende som geprojecteerd moest worden. Zoveel spannender ook dan al die oude vakantiedia’s blijkbaar? De andere cirkels waren niet veel beter, variërende van een nét iets te moeilijke foto-opdracht, tot aan een DIY radio piratenzender, een filmquiz, het Oud Hollandsche cassetteklooien en (HOERA!!! Die begreep ik in één keer) een fijn potje Mario op de Nintendo. Zes kandidaten begonnen in één van de cirkels, de zevende was vliegende keep. Of eigenlijk een soort van gynaecoloog die de ontsluiting van in de gaten moest houden. Als één van de cirkels openging moesten de kandidaten namelijk wisselen.

Het was een boeiende bende, daar op het toneel. Rob herleefde het opgelopen trauma aan zijn ‘bouw een constructie’- avontuur met Léonie, Buddy bleek te jong (=te dom) voor dia’s, Johan was vrij snel af omdat hij zijn cirkel niet uitkwam en ook Nathan en Miljuschka moesten op een goed moment het toneel verlaten. Ergens tussendoor werd er nog even een dia gejat (Nathan?) en hoorden we het melodietje van Mario veranderen toen Claes achter de controller zat. Je weet wel, hoe het geluid verandert als Mario in één van de buizen klimt en ONDER DE GROND terecht komt. Nou dat dus. Maar goed, los daarvan was Mario ook het enige cirkeltje waar nog wat geld werd verdiend. € 250 euro om precies te zijn. Wordt een goedkoop seizoen zo voor jullie, niet?

Letterbakfietsen

Snel verder naar de volgende opdracht. Die vond plaats op de Beverwijkse Bazaar, alleen dan hun dochterfiliaal in China. Op deze overdekte markt waren letters verstopt (formaat koei) die samen de zin ‘Wie is de Mol?’ vormden. Je weet wel, van die I AMSTERDAM letters (hint naar Claes of Mil?) In 3 teams gingen de kandidaten per omgekeerde bakfiets (driewieler met laadklep) op zoek tussen de BH’s, slippers en zwaaiende gouden katten. Nathan en Johan vormden hier het perfecte duo. Beetje spelen met een hondje en rondfietsen onder het mom ‘mijn tactiek is geen tactiek’. Bravo Nathan, alweer zoveel hartjes voor jouw instelling hier. Ondertussen fietsten Claes, Léonie en Rob zich de benen uit het lijf en gedrieën haalden zij maar liefst 5 letters binnen. De M, O, D, S en het vraagteken. Dat vraagteken dat volledig langs Nathan en Johan heen was gegaan. Letterlijk. Ach ja, hij is rood en 2 meter hoog, dus ik snap dat wel. Miljuschka en Buddy kwamen nog met de L en de E aanzetten, dus op één letter na was de zin compleet.

En toen mocht jij ze gaan vertellen dat ze hier nog geen geld mee hadden verdiend, hahaha. Want het geld in kwestie was te vinden op de plekken waar de W, de D en de M hadden gestaan. Omdat de W niet was gevonden, mochten ze voor de andere twee plekken gaan en uiteindelijk werd hier één enveloppe gevonden door Buddy. K’ching, € 600 voor de pot. Beetje jammer wel dat Buddy het de anderen kwalijk nam dat zij de enveloppe niet hadden gevonden. Nee Buddy, zij hadden 5 fakking letters binnengehaald. Even inbinden hoor…pfff

Wat mij bij deze opdracht verder opviel Rik, was dat ook de Chinezen al helemaal opgaan in het spel. Althans, ik zag een Chinese vrouw met aluhoedje door het beeld schuifelen. Of het was een SciFi-achtige zonneklep, dat kan het ook geweest zijn. Een andere opvallende kijker (voordeel van een laat briefje, dan kun je nog even rondneuzen op het web) zag dat Rob drie cruciale letters had ‘aangeraakt’. Niet toevallig ook de titel van deze aflevering….mmmm….

POES POES POES

En toen kwam het moment dat mij nu al de hele avond bezighoudt. Dat ene moment waarop er een piepkleine schattige witte kitten in beeld kwam. Ja ook omdat ik nu eenmaal een poezenvrouwtje ben, maar vooral omdat ik echt OVERAL een aanwijzing in zie Rik. En dus weet ik nu dat een witte kat volgens de Noorse mythologie staat voor de mannelijke seksualiteit (Noors, Deens één pöt nat toch Claes?) Maar ook dat in Engeland een witte kat staat voor ongeluk. Onze zwarte kat zeg maar, maar dan…ach je snapt wat ik bedoel. Opvallend dus dat Léonie het over Miljuschka heeft ‘Mil wilde graag met mij op een kamer even geen mannen….’ en daarna dit witte pluisje in beeld verscheen. Als een soort waarschuwing voor Miljuschka misschien?  Geen tijd om verder over na te denken, want de LOI schrijfcursus stond op het punt om te gaan beginnen in de botanische tuinen. De kandidaten kregen een lesje in ‘standaard mandarijn’. Dat is bij mij gewoon een Clementine, maar hier werd dus de taal bedoeld. Iedereen leerde zijn/haar naam in Chinese tekens schrijven en lezen, plus nog een paar extra woordjes ‘is de mol’. 

Wat daarna volgde was een ontvangst bij jou in de pagode (wij hebben er hier in Diergaarde Blijdorp precies zo één staan, ik zweer het je!). Jij gaf de kandidaten een keuze tussen € 250 in de pot of een wandeling van 5 minuten door het park. Waarbij hier en daar een groep vrouwen een TaiChi demo gaf met rode waaiers. En op één van die waaiers stond de naam van de mol. Natuurlijk koos iedereen blind voor de wandeling. Iedereen, behalve good old Nathan. Die echt niet de illusie heeft dat hij in aflevering 5 de mol effe gaat zitten te lopen te ontmaskeren. Kijk, hij snapt het. Of hij is de mol, dat kan natuurlijk ook. In dat geval een prima afleidingsmanoeuvre. Het was in ieder geval het slimste dat je kon doen, want de rest van de kandidaten waren vooral bezig om zich te focussen op talloze wapperende waaiers. Waarbij John zelfs waaiers bijna uit handen trok. Er was geen touw aan vast te knopen. Te veel, te druk, te alles. De enige waaier die te ontcijferen was, was die met 2 tekens. ‘De Mol’, zo had ik zojuist geleerd. Een waaier die in beeld kwam bij Miljuschka. Die ook nog eens riep ‘Oh dat is mijn naam’. Zo wordt het wel erg makkelijk hoor Rik, ben bijna in staat om volledig voor Nathan te gaan op deze manier. Bijna dan. Want dankzij een oplettende twitteraar werd ik toch weer richting Miljuschka geduwd.

Het blijkt namelijk dat jij je elke aflevering wel een keer verspreekt Rik. Nu ook weer, met je iTentiteit. Wel een hele rare verspreking. Ik zou heel graag in onderstaande theorie willen geloven….

Goed, je begrijpt Rik, dat ik je volgende week extra in de gaten houd. Ga ik nu lekker aan de maffins (veel leukere uitspraak, dankzij Claes smaken ze op deze manier nog lekkerder!) en even een traantje wegpinken omdat Johan vertrokken is. Die riep natuurlijk ook iets te hard dat hij ‘blij was dat er iemand naar huis moest’. Gelukkig heeft hij zijn joker nog. Te mooi om in te zetten, briljante gedachtekronkel. Ongeveer net zoiets als een zwarte vrijstelling inzetten op het moment dat er niets weg te spelen valt…

Tot volgende week Rik, ik beloof dat ik de brief dan weer op tijd op de bus zal doen!

groet Yvette