We zijn er bijna: Hobbel de bobbel

We zijn er bijna: Hobbel de bobbel

Geschreven door Sebastiaan Boers

Hoe kun je de week nu beter starten dan met We zijn er bijna van Omroep Max? De tweede aflevering was wederom een feest om naar te kijken. Het gezelschap had er weer flink veel zin in. Dat merkte je aan alles. Op het programma stonden alleen wel veel binnendoor wegen. Dus het was wel weer opletten geblazen.

Wat ook hele bijzondere televisie oplevert, is toch wel de caravan parkeren. Je kijkt ernaar en denkt vaak; dat kan ik toch veel beter. Doe dat maar eens, met heel veel mede reisgenoten die naar je kijken, Martine van Os die in je nek hijgt en dan ook nog de cameraploeg. Ik zou er bloednerveus van worden.

Sommige reisgenoten reizen alleen. Hoe doe je dat met een partner? Gelukkig leven wij in het jaar 2019. De ‘oudere’ generatie gaat volledig met haar tijd mee. Er is namelijk appcontact met het thuisfront. Daar smelt je hart toch van? Hoe fijn is het dat de mensen appcontact met elkaar hebben? Zo blijf je toch op de hoogte hoe het met elkaar gaat. Alleen heb je er wel vaak WIFI voor nodig.

Op de camping is er altijd tijd voor een spelletje. Alleen moet er wel duidelijkheid zijn wie er wel meedoet en wie vooral niet. Het zorgde af en toe voor een verwarring. Gelukkig zijn er ook ‘toptoeschouwers’ bij, die goed zijn in het kijken naar anderen. Als je die er toch niet bij had hé? Dan moesten de cameramensen nog meer werk doen.

Dan was er ook nog die Duitse gids. Daar kan ik wel heel veel over vertellen, maar ik ben vergeten wat precies. Ik was even door iets, of beter gezegd iemand, afgeleid. Moet ik dat wel in een blog verwerken? Ach ja, waarom niet. Dat hij een aardig woordje Duits sprak, is helemaal mooi meegenomen.

Het gezelschap reisde ook nog met een heel ouderwets treintje. Martine van Os leverde de titel van deze blog aan. Zij zei namelijk de magische woorden ‘hobbel de bobbel’ alsof ze met een stel kleuters op pad is. Ik moest daar zo om lachen, dat ik het ook ergens wel heel schattig vond klinken. Martine kan werkelijk alles zeggen wat ze wil. Het maakt niet uit, ook als ze ‘hobbel de bobbel’ zegt, is het gewoon leuk.

Een man en zijn magnetron. Hoe lief bediende de man de knoppen van zijn magnetron. Waar zie je nog zulke dingen? De kleine dingen in het leven zijn vaak heel belangrijk. Dat bewijst We zijn er bijna maar weer even heel goed. Heerlijke televisie, gewoon omdat het normale mensen zijn met normale dingen. Geen poespas, geen slechte ingestudeerde rommel, nee gewoon pure echtheid. Daarom is het ook zo’n succes volgens mij.

Bijna op het laatste moment stond er nog een boottocht op het programma. Alleen Gaby hield er niet zo van. Zij moet altijd zo spugen op boten. Ik hoor Martine nog zeggen ‘hobbel de bobbel’, maar dat zeg je niet als je in een boot zit. Dan is het meer zoiets van ‘wiebel de wiebel’. Deze boot ging helaas niet op voor Gaby. Zij bleef lekker veilig aan de kade staan, ook prima.

Martine gaat overigens niet alleen voor de gezelligheid mee. Zij biedt de reisgenoten ook een luistert oor aan. Het zorgt voor nog mooiere televisie. Hoe fijn is dat mensen op vakantie ook hun ‘ei’ kwijt kunnen? Ik vind het geweldig dat Martine dat doet. We zijn er bijna is er in feite al helemaal. Het woord ‘bijna’ mag eigenlijk wel weggelaten worden, toch?

We zijn er bijna is iedere maandagavond om 21.25 uur te zien bij Max op NPO 1. Bekijk We zijn er bijna terug via Gids.tv

Foto: Max