Ondergrondse Post: briefje aan Ron Boszhard

05-09-20, 22:41 Geschreven door Yvette Neuschwanger

Ha die Ron!

Djiezus wat een spanning hè? Hoe voelt dat nou, die ontlading na een groen scherm? Ik geloof dat niemand het in Nederland het had gepikt als je nu weer als eerste er uit was gevlogen, dus ik denk dat -zelfs al had je de test verknald- de productie daar ook wel een stokje voor heeft gestoken. Anyways, tof dat je er weer bij bent! Al was jij (samen met Nikki) de enige kandidaat van wie we het ongeveer wel konden raden dat je erbij zou zijn.

Ik ben aangenaam verrast door de groep. Nou ja, verrast is misschien niet het goede woord, want sommige molloten hadden eigenlijk deze groep al voor 100% voorspeld. Tegen beter weten in bleef ik tot 20.29 uur hopen op een rentree van Geert Hoes (die er ook ooit als eerste uitvloog), Paulien Cornelisse (vanwege de té leuke quotes als ‘geografisch gehandicapt’ en ‘ik voel het in mijn k*t’) en Daniël Boissevain (JAAA. EEN HELIKOPTER JONGUH!!). Maar ook met deze groep ben ik meer dan tevreden. Ik heb jou, ik heb Tygo en ook Nikki, Nadja, Elly en Horace…ach eigenlijk iedereen. Love it.

Goed, aan de bak dan maar. Terugkijken die hap. En een soort van analyseren. Durf je het aan?

Te voet en te Fiat….

De aflevering begon direct met de eerste opdracht. Jij en vier anderen mochten in zo’n fantastisch ouderwets Fiatje500 rijden richting het dorp waar de andere vijf kandidaten met een stadswandeling bezig waren. De chauffeurs (jij, Tygo, Nadja, Elly en Horace) hadden de opdracht ‘ga vooruit, maar blik terug’. [Ga vooruit en dan rij jij met een rotgang achteruit? Enfin, laat ook maar, wil niet gelijk aan het begin al zo ongezellig van start gaan] Eigenlijk had iedereen direct wel door dat dit betekende dat er op de achterkant van het welkomstbord een boodschap stond. In spiegelbeeld (niet toevallig ook de titel van deze opdracht). Het toeval wilde dat de auto ook spiegels had (al had niet iedereen dat door) waardoor de opdracht makkelijk te ontcijferen was.

De andere kandidaten (die van die stadswandeling) moesten op zoek naar zichzelf. Om tot gezamenlijk inzicht te komen en zelfreflectie. Horace lukte het als enige om dit nog een soort van door te geven aan de wandelaars. Die waren overigens heel druk met elkaar ontmoeten en begroeten en een beetje de straatjes afschuimen. Lang verhaal kort: toen jullie je Fiatjes parkeerden, was er eigenlijk nog maar weinig gebeurd. Ja, er was een spiegel waargenomen en een stellage, maar wat zou dat? Nikki was al bezig zichzelf een potje verdacht te maken door haar zwarte capuchonnetje op te zetten, om een vertaling van een tekst te vragen die gewoon in het Nederlands was en vervolgens haar eigen quote (want dat was het) niet te herkennen. Lekker bezig meid.

Hop, hop….tijd voor ‘iets van een systeem’

Thank God for Ellie Lust. Ook al heeft ze met een stalen gezicht gelogen over haar deelname (misschien al aan het oefenen voor haar rol als mol?), ze had direct de controle. “Allemaal wel leuk, maar we moeten ook wat gaan doen”. Met Horace als stagiair, die zich voor even in Starsky and Hutch waande, ging ze op pad. Ze gaf niks uit handen, sjouwde zelf de spiegels, Horace mocht de verantwoordelijkheid dragen. En terwijl jullie hier en daar wat bij elkaar scharrelden, leverden zij samen maar liefst 3 spiegels af. De laatste werd gevonden bij een winkeltje waar heel groot No. 1 onder in beeld stond. Betekent dat iets? Waarschijnlijk niet, maar ik laat me zó graag meeslepen….

De spiegels waren op tijd compleet, dat gedeelte van de opdracht was gelukt. Het tweede deel ‘vind je eigen quote’ bleek een stuk lastiger. Wel goed dat jij Patrick wegduwde, want jij stond inderdaad goed. En dat wist hij, want hij had gezien hoe Elly zijn plek had ingepikt, zo biechtte hij later op. Enfin, er was geld voor de pot verdiend en dat kwam Rik zelf persoonlijk brengen in zijn casual friday outfitje. (die broek mensen, die broek….) Waarbij hij hoogstpersoonlijk Patrick als penningmeester installeerde. Wat een begin! De kop is er af.

Opnieuw opstarten

Tijd voor de leader (jij kwam in beeld, nadat heel groot MOL in beeld was geweest! Is dat je geheim? Dat je nu een garantie tot het einde hebt gekregen?) en een stichtelijk praatje van Rik. Nu is Italië vast heel mooi, maar hij stond voor een soort van Windowsachtergrondje te praten over ‘de Renaissance’. Hoe 10 kandidaten een nieuwe kans krijgen ofzo….ik kreeg het niet helemaal mee, want in mijn hoofd hoorde ik elke keer het geluid van een computer die opnieuw opstartte..

Aan tafel kwam de aap uit de mouw van het kekke jasje van Rik. De penningmeester, Patrick dus, mocht 2 kandidaten aanwijzen voor de volgende opdracht. Patrick koos heel bescheiden voor zichzelf en voor Elly. Zij kregen een tafel voor 2 achteraan het terras (jullie waren de coronamaatregelen al ver vooruit) en jullie kregen de opdracht een lijst met Italiaanse namen op te stellen. En toen liet jij zien al veel geleerd te hebben van jouw te korte deelname. Maak die lijst niet te lang, zei je in jezelf. Volgende keer hardop Ron, had wellicht gescheeld. Nikki maakte er van dat het om alleen maar mannennamen ging en kreeg bijna de hele groep hierin mee. Mollenstreek of beperkte aandachtsboog? Geen idee. Ik weet wel dat het diner die avond steeds meer het karakter van een mannenontmoetingsavond begon te krijgen. Er moesten namelijk mensen gevonden worden bij de namen op de lijst om uit te nodigen voor het diner.

Criminele strooptocht

Wat volgde was een soort massa ontvoering van al het mannelijk volk in het dorp, waarbij list en bedrog niet werd vermeden. Zeggen ze iets over de Italiaanse maffia, maar jullie waren ook snel de grens van identiteitsfraude over hoor. Met je “je zegt maar gewoon dat je Mauro heet, dan krijg je een gratis maaltijd”. Enfin, ik kan hier wel een hele preek gaan houden over camera’s die meekijken en dat je er niet mee wegkomt, maar dat wist jij natuurlijk ook wel. Ook dat het niet heel slim was om de lijst in drieën te scheuren. Had gewoon nog even snel 2x overgeschreven ofzo. Wel extra punten voor het feit dat jij gewoon oprecht een Michelangelo uit een auto wist te trekken. Een Michelangelo! In het wild! Ik zeg bonuspunten! Maar nee, de tafelschikking die Elly en Patrick hadden gemaakt en waarbij ze geld hadden ingezet op welke gasten (namen) ze verwachtten, leverde uiteindelijk – € 250 op. Jammer joh. Maar hé, het eten was goed en de drank vloeide rijkelijk. Ook belangrijk om zo’n eerste dag mee af te sluiten!

Op audiëntie bij de Mol

En toen, de volgende dag…wat ontzettend tof was dat zeg! In het kasteel van Poppi (van het bekende Italiaanse duo Poppi & Kekki?) mochten jullie één voor één de trap op, een zaal in en langs 5 bakjes lopen. Je mocht er wel inkijken, maar niks pakken. En aan het eind van de zaal troffen jullie een oud mol. Zo gaaf om Inge, Kees, Thomas, Milouska en Kim te zien. Al had ik het ook wel leuk gevonden als übermol George er was geweest. Maar ja….geen BN’er hè. Jammer hoor. Enfin, in de bakjes lag respectivelijk een vrijstelling, een joker, geld, geld en…helemaal niks. De mol van dienst had een riedeltje uit het hoofd geleerd over het doel van de mol en hoe hij of zij de boel saboteert ACHTER JE RUG. Om af te sluiten met 2 regels: 1. je kunt vooruit maar mag niet terug en 2. je mag uit één bakje iets pakken.

En ook hier liet jij weer zien geleerd te hebben Ron. Als één van de weinige begreep jij maar al te goed dat NIETS IS WAT HET LIJKT. Jij ging voor de joker en hoefde de teleurstelling van het laatste lege bakje dus niet te voelen. Ook Nikki was zo slim en Horace iets minder, die pakte geld voor de pot. Wat hij overigens nog aan niemand heeft verteld, ook best bijzonder. Maar de rest? Met boter en suiker. Allemaal gingen ze voor de vrijstelling, inclusief superspeurneus Elly Lust. Al liegt zij nu tegen Nadja dat ze wel degelijk ‘iets’ heeft. Ja de pest in. Dat heeft ze.

Go Ronnie!

Maar jij niet. Want jij zit er nog in. Dankzij die joker? Of omdat je het beter aanpakt? Of misschien wel omdat je de mol bent? Ik weet het niet, nog niet. Ik ga de aflevering nog eens terugkijken. Kijken wat al die wapens betekenen die voorbij kwamen. Nadenken of het toeval was dat ik tijdens het maken van de test Jezus twee keer (in spiegelbeeld) aan het kruis zag hangen. Slaat dat op Jeroen? Die als enige Tweelingen als sterrenbeeld heeft? Of wijzen al die spiegels die voorbij kwamen op Nikki? Was die ene letter in spiegelbeeld op de trui van Tygo soms een hint? ARGHHHH. Ik word nu al gek. Maar jij niet. Hou het hoofd koel en wees geen Tina. Want die was nu de klos. Al heeft ze beloofd terug te keren als er een seizoen voor überlosers komt, een zogeheten ‘wie is de drol’. Met De Bruin als achternaam vind ik het nu al een briljant format.

Hou je vol Ron? Hou je alsjeblieft vol?

Tot volgende week!

Ciao,

Yvette