Special Forces VIPS: Complottheorie

03-01-22, 19:52 Geschreven door Laatste update: 04-01-22, 14:20

Alkan huilt, Jamie huilt en wij huilen net zo hard mee. Roy is niet meer. Is hij gaan hemelen? Nee dat gelukkig niet! Hij ligt eruit bij het programma Special Forces VIPS. Met bloedend hart schrijf ik deze column verder, wetend dat ‘the small giant’ aka Roy ons niet meer zal verblijden met zijn aanwezigheid de komende afleveringen.

De oorzaak

Hardlopen. Van het basiskamp tot de legertruck bovenaan de heuvel en weer terug. Hij was als laatste terug en moest daarom verplicht de training voorgoed verlaten. Een grot van 40 meter diep in springen, boksen, geblindeerd met vastgebonden handen gesimuleerd verdrinken in een meer en vanaf grote hoogte uit een helikopter springen overleefde hij met gemak. Dat doet ie gewoon even, onze Roy. Om vervolgens uitgeschakeld te worden tijdens een stom rondje hardlopen. Ik gil zo hard ik kan “NEEEE” naar de tv, maar het is al te laat. Roy is niet meer en ik heb dè reden ontdekt waarom Roy het programma wel moest verlaten.

Kandidaat van dienst

Het is nacht, 3:18 om precies te zijn. De kandidaten liggen lekker te slapen. Jamie ligt te dromen. Waarover dat mag je zelf invullen. Plots komt een van de ‘operators of terror’ binnen en maakt Jamie, zonder pardon, wakker. De blonde krullenbol kijkt verdwaast om zich heen. Tijd om zichzelf te herpakken krijgt hij niet. Jamie moet direct mee naar buiten. Zijn schoenen liggen eenzaam in de slaapzaal, terwijl hij met blote voeten op het koude square luistert de operator. Jamie krijgt de opdracht om vandaag ‘kandidaat van dienst’ te zijn. Oftewel, als zijn groepsgenoten het verkloten, krijgt hij de schuld.

Jamie moet gelijk aan het werk en de andere kandidaten stimuleren om zo snel mogelijk bepakt en bezakt op het square te staan. Complete choas heerst er in de slaapzaal, als de BN-ers slaperig het juiste tenue proberen aan te doen. Als ze buiten komen blijkt er een leuk nachtelijk ritje in een legertruck op het menu te staan. Alle kandidaten klimmen in de truck. O…nee…wacht, Jamie keert zich om en wendt zich tot een van de operators met de hartverscheurende mededeling “ik geef op.” Ergens in een huis in Nederland smijt een zekere columnist kwaad de afstandsbediening door de huiskamer. Gaan dan echt alle leuke kandidaten er deze aflevering uit?!

Van de buis of in de buis

Met lood in de schoenen kijk ik verder. Dave wordt in een smalle buis gehesen en de deksel gaat erop. Hmm, dat is dan wel weer erg leuk. De lichtgevende tanden van Dave, in de donkere afgesloten buis, en zijn gemekker fleuren mijn humeur weer wat op. Nouchka, Tim, Giel en Alkan krijgen ieder een eigen buis. En dan - eureka - ineens besef ik waarom juist Roy het veld moest ruimen. Bij de aanblik van de buis valt het kwartje. Roy, beer van een vent, past natuurlijk nooit in die buis! De grotere buizen waren op. Zo simpel is het.

Dit was de Special Forces VIPS column voor deze week, maar ga nog niet weg. Ik heb nog een kleine verrassing voor je. Speciaal voor onze lezers heeft Mr. Roy Meyer himself heeft een stukje geschreven. Lees mee hoe Roy het programma heeft ervaren:

Niet goed is opnieuw

Een van de zinnen waar de ‘staf’ zich graag van bedienen. En iets wat me lang bij zal blijven, want ik zou maar al te graag nog een kans willen. Om op het Special Forces schoolreisje te gaan. Want dat was dit voor mij een heerlijk avontuur. 

Toen ik vanochtend wat trager opstond dan normaal, wetende dat dit mijn exitdag zou zijn, werd ik toch snel de tv ingezogen. Niet om mezelf, maar om mijn medekanditaten te bewonderen. Mensen die wij allemaal een beetje (beter) zijn leren kennen en waarderen. Ik kijk naar hen, maar zie mezelf. Kwetsbaar, balancerend op een touwtje 30 meter boven een ravijn. Wat een mooie spanning gaf dit programma. Het is nog niet voorbij. Er zijn nog 2 afleveringen, maar niet met mij. Op Giel Beelens vraag “of hij nog een keer mocht proberen” zei commando Erik "het is hier geen kermis.” Ik zal de ‘staf’ niet snel corrigeren, maar een kermis was het wel voor mij! 

Groeten,

Nummer 10, Roy Meyer