Ondergrondse post: briefje aan Diederik
Geschreven door Yvette Neuschwanger Laatste update:[caption id="attachment_39868" align="alignleft" width="260"] Fotograaf: Michel Schlater[/caption]
Ha die Diederik!
Wat een waardeloos begin van deze aflevering van Wie is de Mol? vanavond voor jou. Starten met een rood scherm is natuurlijk dodelijk als je de finale bijna kunt ruiken. De gezichten van Jochem en Sanne, waarop de verbazing duidelijk zichtbaar was, waren daarentegen dan wel weer onbetaalbaar hilarisch. Maar goed. Dat verandert voor jou niets. Of het nu door de emotie of door de vermoeidheid kwam, ik snap het best hoor, die epiphora uit jouw ogen (ik benader het huilen maar even 'wetenschappelijk', is wellicht wat beter te verdragen).
Ik weet niet of het een beetje een troost is, maar je hebt weinig gemist hoor. Na jouw eliminatie en nog één redelijk saaie opdracht volgde eigenlijk één grote recap van het afgelopen seizoen. Weliswaar verpakt in een laatste opdracht, maar het bleef ordinair terugblikken. Afgewisseld met Bob Ross momentjes en een snufje Art.
Laat me je even bijpraten.
Voor wat het waard is, ik ken weinig kandidaten die na hun vertrek zo werden gemist als jij Diederik. Sowieso door mij als kijker, want waarschijnlijk had jij Thomas er wel voor weten te behoeden om de laatste draaidagen in een foeilelijk rood hemdje (waar de vulling bovenuit stak!) rond te hupsen. Maar ook door de overgebleven drie, zo bleek. Al was het maar als logistiek leider bij het spel in Moltown. Een stoffig stadje in Oregon dat jaren terug door U2 is bezongen in het prachtige 'Where the streets have no name'. Of de kandidaten maar even de legende van Moltown wilden ontrafelen. En daarmee de juiste persoon bij het juiste huis moesten plaatsen en de straatnaambordjes goed moesten hangen.
Sunday Jackson on Trigger happy highway
Als jij er bij was geweest? Appeltje, eitje. Met jouw koele, rustige benadering had je alles binnen de tijd op de goede plek weten te redeneren. Nu bleef het bij een vluchtige poging tot leiderschap van Sanne, die het inderdaad op logisch denkwerk en redenatie gooide terwijl Jochem en Thomas op hun gemak een open huizenrouten aflegden. Beetje gluren bij de buren en door typisch hokjes denken (oh, een naaimachine...hier woont een vrouw) de opdracht volbrengen. Yeah right...je hoeft geen kei te zijn in kansberekening om verbaasd te zijn dat ze met deze opdracht slechts 10% van het te winnen bedrag wisten binnen te slepen.
Opvallende zaken bij deze opdracht? Mwah...op de rare straatnamen (Middle of nowhere square en Cracker Creek) en de A-typische bewoners als Skedaddle Smith en One eyed Bill na niet echt. Ja, Jochem die denkt dat met Way out West de andere kant op wordt bedoeld, dat was wel opvallend. Evenals het feit dat Sanne rond hobbelde met the Lonesome Trail. Is zij eenzaam in het spel? Omdat ze de mol is? Vrees van niet Diederik. Net zoals het feit dat het Nike petje van Jochem (just do it!) geen aanwijzing is. Want -en ik weet dat je het niet wilt horen- jouw oude vriend Thomas is de mol. Echt waar. Ik weet het voor 33,3% zeker en voor 66,6% bijna zeker. En ja de mol raden lijkt misschien op een loterij (zoals ook te lezen was op een bord langs de weg) maar met alle 'dubbele' aanwijzingen, kunnen we Sanne al deduceren zoals ze dat zelf zo mooi noemde. (De lottery was trouwens ook om 11 am volgens het bord, wéér een dubbele aanwijzing!)
Goed. De laatste opdracht. Zoals gezegd dus eigenlijk één grote terugblik. Er moesten touwen gewikkeld worden om bomen met eerdere opdrachten en bijbehorende geldbedragen, totdat het totale bedrag van de huidige pot verzameld was. Degene die dat als eerste voor elkaar kreeg mocht zich aan een puzzel wagen. En degene die deze puzzel als eerste wist op te lossen had eigenhandig de inhoud van de pot verdubbeld. Tenminste, als deze kandidaat ook de uiteindelijk winnaar zou zijn. Wat we zagen waren drie hijgende kandidaten die een beetje met touwen liepen te klooien, gelardeerd met oude fragmenten en ietwat gênante pogingen tot hoofdrekenen. Waarbij Jochem (om zijn klungelende imago kracht bij te zetten?) eerst uitgebreid leek te gaan macrameeën met het touw (slim voorraadbeheer noemde hij het zelf) en Sanne en Thomas verwikkeld raakten in een kleine bitchfight in het bos. Opvallend...Thomas die zei dat hij deze opdracht MOEST winnen (want de mol wil natuurlijk niet dat er geld wordt verdubbeld) en Jochem die met zijn handen in het zand probeerde te rekenen (graven? mmmm).
Sanne was als eerste klaar en kon aan het puzzelen, op de voet gevolgd door Thomas. Het duurde even, maar Sanne wist de puzzel tot een goed einde te brengen. Dacht ze. Totdat daar opeens de aap uit de mouw van Art kwam, in de vorm van nog een puzzelstukje. Moest die hele vermaledijde puzzel nog een keer gemaakt worden. Het was even spannend, maar Sanne wist haar voorsprong op Thomas vast te houden en te verzilveren. Mocht zij de winnaar worden van dit seizoen, dan wordt de pot verdubbeld. We gaan het zien. Voor nu was Sanne oprecht blij en Thomas oprecht teleurgesteld. En Jochem? Die is voordat het donker werd door een productiemedewerker opgehaald uit het donkere bos. Gelukkig maar.
En toen...de laatste test. Die werd gemaakt op een kringlooptafeltje vlakbij het Woeste Water (oké, oké...ik gooi er expres toch ook maar nog een hint in richting Sanne...dan lijkt het nog spannend). Sanne gaat voor de winst en haalde voor het maken van de test haar innerlijke Diederik in zich naar boven. Zij gaat volle bak op Thomas, dus ik zie haar wel winnen. Jochem gaat nu op Sanne en Thomas op Jochem. Wel leuk voor ons als kijker dat ze alle drie een andere voorkeur hebben. Kan het een soort van nog alle kanten op.
Waar ze in Azië werken met riksja's met kleine Aziaatjes op de trappers, in Oregon, Amerika hebben ze kanotaxi's met peddelende cowboys. Die zich in allerlei bochten moesten wringen om die irritant rondvliegende drone te ontwijken én de overkant te behalen. Ze deden er ongeveer een kwartier over (wat. een. saaie. televisie.) maar hé, het is wel lekker duurzaam vervoer zo. Opvallend trouwens was de cowboy die Thomas vervoerde. Hij droeg een zwarte hoed, wat zou kunnen duiden op het feit dat hij de mol is. Maar ja, dan zou het rode shirt van de watertaxichauffeur van Sanne betekenen dat zij verliezend finalist is. En die twee redeneringen gaan dan weer niet samen.
Oh en Diederik, mocht je je afvragen wat Art al die tijd uitspookte als jullie je weer eens in het zweet werken tijdens één of andere onlogische opdracht of verbond-smeed-momentjes? Art zit al drie weken op zijn hotelkamer de meest achterlijke teksten uit zijn hoofd te leren die hij tijdens het eindshot moet uitkramen tegen de laatste drie kandidaten. Want ja, Oregon is heel mooi. Maar er is geen ruimte voor een verlengsnoer tot aan godvergeten Sparks Lake zodat er een auto cue kon worden aangesloten. En de enige Leontien-ik-hou-de-bordjes-wel-omhoog-cowboy van het dorp was aan het bijbeunen bij het watertaxibedrijf van zijn broer. Arme Art moest het wéér uit zijn blote hoofdje doen. En wij, als arme kijkers, moesten al die onzin weer aanhoren.
Terwijl we maar één ding willen weten Diederik. Maar dat duurt nog een week helaas....
Groetjes,
Yvette
Diederik Smit wint De Slimste Mens