Ondergrondse post: briefje aan Ruben

03-02-18, 22:57 Geschreven door Yvette Neuschwanger

[caption id="attachment_51377" align="alignleft" width="300"] Fotocredits: Michel Schnater[/caption]

Ha die Ruben!

Mag ik je feliciteren met je nieuwe album dat gisteren is verschenen? Toepasselijke titel ook, Groundwork rising! Alsof je daarmee wil zeggen dat je als mol langzaam maar zeker steeds dichter bij je ontmaskering komt. Als je de mol bent dan hè, want vooralsnog zet ik al mijn kaarten op Stine. Hoe verdacht jij je soms ook maakt.

Enne...what's with the jazzhands deze aflevering? Waren het de zenuwen, slaat de adrenaline bij jou naar buiten op je handen of is dat gewoon een trekje van je? Ik werd er best een beetje nerveus van. Lang niet zo nerveus als die opdracht in dat circus hoor, maar toch....

Dat was me het opdrachtje wel hè. Gave setting ook weer, zo'n indoor circuspiste. Opdracht was even helder als simpel: bouw binnen 10 minuten een kaartenhuis van 4 verdiepingen. Per kaartenhuis viel € 250 te verdienen. Appeltje, eitje. Toch? Dat leek het ook heel even te zijn...we zagen Jan op zijn tong bijtend de kaarten stapelen, terwijl Simone er een soort freestyle origami tactiek op nahield. Iedereen was heel geconcentreerd bezig. Totdat....

Bring in the clowns

De lichten uitgingen, de spots aan, 's werelds knapste spreekstalmeester de microfoon pakte en de piste omtoverde tot één groot psychedelisch, uit de hand gelopen kinderfeestje. Los van de bloedirritante muziek (ratatatatataataataataa, ratatatatataataataataa), werd er een blik clowns open getrokken. En nu ben ik al (net als Loes) niet heel erg gek op clowns, maar Georgische clowns....brrrr. Maar goed, als het hier nou bij bleef? Maar nee, Art had hier en daar een briefje van 50 euro op een klapstoel gelegd waar naar gezocht mocht worden. Wat op zich een vrij eenvoudige klus leek want de voorstelling was nou niet echt uitverkocht (ik telde 6 man publiek en 0,0 enthousiasme).

Er kwam een steltenloper, een vuurspuwer en jullie maar kaarten bouwen. Als je het niet te druk had dan met het balletjebalanceertafelspel (weer een nieuw scrabblewoord!) zoals jij en Jan. Of popcorn aan het verkopen was, zoals de dames. Waarbij de afzetmarkt, in de vorm van tientallen Georgische schoolkinderen, op een presenteerblaadje werd aangereikt. Al vond Loes dat wat te makkelijk, dus die dook het zeskoppige publiek in om haar waar aan de man te brengen. Wat niet lukte overigens. Het meest wrange aan deze hele opdracht vond ik het meisje dat vooraan in de rij stond, welwillend zwaaiend met 10 moleuro's, maar stelselmatig werd overgeslagen door jullie. Te zielig. Net als het oude vrouwtje dat steeds de troep op kwam ruimen na een opdracht, al vond Olcay dat dan weer hilarisch.

De lat kwam steeds hoger te liggen deze opdracht, met uitzondering van het limbogedeelte dan hè. We zagen limbo Loes en Stine in excorsistpositie hun ruggenwervels tarten. Er werd een tafel met muntjes neergezet, waar jij als een ekster op af vloog, samen met Stine. Het geld moest gestapeld worden tot een toren, de hoogte hiervoor werd met een lijntje aangegeven. Simpel klusje maar toch kwamen jullie in zwaar weer terecht. Letterlijk dan, want de natte sneeuw die naar beneden kwam bleek zeepsop en geen enkel muntje bleef meer op zijn plek liggen. Terug naar de kaartenhuizen dan maar weer.

Na regen komt zonneschijn en na natte sneeuw komt....juist, paar honderd ballonnen waarvan één met inhoud. Eindelijk kon Olcay ongehinderd haar nagels uitslaan, al verloor ze er wel één in al dat geweld. Uiteindelijk vond Loes binnen de tijd de € 500 die verstopt zat in één van de ballonnen. De tijd was om en, ondanks dat er geen kaartenhuis overend stond, was er toch maar mooi € 1640,= voor de pot verdiend. Mooi werk. Tijd om even bij te komen van deze bizarre opdracht. Die misschien voor jullie wel heel tof was enzo, maar voor ons als kijker een audiovisuele uitdaging. Wat een chaos, wat een kleuren, wat een herrie. Een epilepsieaanval zit in een klein hoekje.

Show me the money!

Nu was jij al die tijd best stil en op de achtergrond, Ruben. Was het om de naam van je nieuwe album eer aan te doen dat je plotseling besloot uit de schaduw te stappen? En dan gelijk ook maar even de knuppel in Olcays hoenderhok te gooien door haar penningmeesterschap ter discussie te stellen? Of durfde je het pas omdat ze nu aan één hand nog maar 4 nagels had? Vraag me niet hoe je het flikte, maar ondanks flinke tegenstand ben jij nu dé man with the money. Al houdt Olcay voorlopig wel eens schaduwboekhouding bij, als controller zijnde. Ze heeft vast nog wel ruimte over in haar losbladige molboekjessysteem.

Wat ik me wel afvraag, Ruben...wist jij dat de volgende opdracht ging komen? Waarin Art plots jou als penningmeester 1:1 nam en jij de inzet van de volgende opdracht over de kandidaten mocht verdelen? Of was het echt gewoon toeval? Het was in ieder geval een luxe positie, want er was geld óf persoonlijk gewin te behalen. Jij mocht rustig afwachten, terwijl de rest een stoelendans met auto's mocht gaan doen. Degene die als laatste over zou blijven zou winnen. En alleen de inhoud van zijn/haar envelop zou worden uitgekeerd. Je gaf Stine niks (heel slim), Simone een joker, Jan zelfs 2 jokers (want die had al toenadering gezocht en dit is inderdaad een slimme manier om zijn vertrouwen te winnen), Loes als test (want = jouw mol) € 500 en Olcay, zakenvrouwtje pur sang - dol op geld - succes gegarandeerd, kreeg maar liefst € 1000 mee.

Stine Adrenaline

Maar ja Ruben, Olcay is dan misschien goed met geld, ze is ook niet gek. Je kunt wel als een debiel gaan rennen en als eerste de metro pakken, maar je kunt ook wachten op de volgende en dan heb je gewoon een zitplaats. Heel wat waard in de spits, weet ik uit ervaring. En aangekomen op Revolution square deed de rest een soort van levend Frogger, terwijl Olcay gewoon zich de weg liet wijzen door de eerste de beste man in uniform. Uiteindelijk zag ze de taxi in alle haast over het hoofd waardoor Jan profiteerde. Best raar, want los van het mollogo had ze de taxichauffeur ook kunnen herkennen...die was 's ochtends nog hun circusvoorstelling komen bewonderen (altijd goedkoper om één figurant meerdere keren in te zetten!). Maar goed, ze pakte de laatste taxi, gaf wat aanwijzingen die me weer even aan Han Pekel deden denken (can you do Speedy Gonzales?) en zette de achtervolging in.

Uiteindelijk allemaal tevergeefs, want alleen de twee blonde dames bleven over. Zowel Simone, Jan als Olcay vielen af. Een mooi moment voor Stine om de strijd te staken. Ik begrijp dat je niet direct aan het begin van het spel roept dat je niets hebt (tactisch), maar als je kandidaat bent heb je er niets aan om met een lege enveloppe over de finish te komen toch? Maar ja...Stine ging er toch nog vol voor. Bleek toch wel leuk, dat adrenaline gedoe. (zou ik ook zeggen, als mol zijnde) Het mocht gelukkig niet baten, Loes bracht de buit binnen. Een dubbele teleurstelling voor jou. En jouw mol had geld binnengebracht én je had niet de twee jokers (want de buit zou uiteindelijk verdubbeld worden) waar je op gehoopt had, omdat je je kaarten op Jan had gezet. Al loog je hier later glashard over tegen hem.

Woordzoeker uit Waalwijk

Tijd om even de rust te pakken. Met een kopje thee en een puzzelboekje ofzo. Of een megagrote woordzoeker op de vloer van een oude verlaten hangar. Iets minder handzaam, maar ach. Of jullie hem even op wilden lossen, met behulp van wat verfrollers. De letters die overbleven zouden een zin vormen, die geld waard was. Nadat jullie in de ruimte ernaast waren spieken welke woorden er weggestreept moesten worden, gingen jullie als een malle aan de slag. En waar de één netjes een lijntje trok om het woord te markeren, ging Jan letter voor letter te lijf met de groene verf. Wat de boel wel een beetje onleesbaar maakt...mmmm, verdacht toch? Hij leidde professioneel de aandacht af door te focussen op de rest. Hier te weinig verf, daar helemaal niks en wie was er die ene letter vergeten? Ja, Jan de opzichter was back in town. Ondertussen liep Olcay volkomen woordblind (blind? als in mol?) kriskras over de puzzel. Het leek wel alsof ze halfdronken de weg kwijt was en in haar eentje de polonaise liep in die hangar. Maar ja, wat wil je, ze komt dan ook uit Waalwijk.

Uiteindelijk vond ze hier en daar wel een woordje, die ze voor zich liet wegstrepen. Dát is hoe een zakenvrouw dat doet Ruben. Die laat voor zich werken. Briljant. Zo zou het eigenlijk altijd moeten gaan, want zodra als een CEO zich gaat bemoeien met de inhoud op de werkvloer, gaat het mis. Zo ook nu, want uit het niets begon Olcay 'Tblisi, is Tblisi al weggestreept' te roepen. En niet één keer, maar wel zes keer. Terwijl dat dus geen weg te strepen woord was. Executie overigens wel, maar dat stond er gewoon nog. Enfin, ik ga het er niet inwrijven Ruben...het is dus niet gelukt. Jullie hebben heerlijk gepuzzeld en geverfd, maar de zin 'streepte de mol, de mol weg?' niet kunnen ontdekken. Interessante zin ook. Sloeg die op het woordje 'de mol' of op de eigen naam van de mol? Ik ga de beelden nog eens terugkijken morgen.

Vertel op!

Misschien ook goed voor jou om te doen. Dan zie je bijvoorbeeld hoe Jan ook bij Olcay aanklopte met het verzoek om informatie. Interessant shot ook aangezien er een opvallend verkeersbord met een grote pijl erop in beeld is. Wijst die pijl nu naar Jan of naar het bordje '2'? Enfin, Olcay liegt dat ze 100% op jou zat vorige keer en daar bij blijft. Informatie die Jan direct weer doorspeelt aan jou. Maar het was niet voldoende hè rupsje nooitgenoeg? Jij wilde ook weten op wie Emilio zat vorige week. Terwijl....wat kreeg Jan nu eigenlijk voor deze info terug?Ik hoop dat Jan door heeft dat jij niet echt een heel betrouwbare partner in crime bent. En dat de vraag die hij stelde ("Als Olcay al twee keer 100% op jou heeft gezeten, hoe kan het nog dat zij er nog in zit Ruben?) nog eens goed laat bezinken. Is namelijk best een relevante. Hij noemde jou overigens passief en klungelig, wat zoveel wil zeggen dat je tot nu toe eigenlijk niets doet. En dat doe je dan ook nog eens heel onhandig. Klinkt als een prima taakomschrijving voor een mol.

Loes, jouw mol, moest uiteindelijk het speelveld verlaten. Zij kreeg een rood scherm te zien.

"Hoe kan het dat ik hier nog ben?" vroeg jij je hardop af. Ja Ruben, hoe kan dat eigenlijk? Is er iets dat je ons wilt vertellen?

groetjes Yvette

PS: als je iets in je nek voelt hijgen, dan is het Olcay. Ik zou maar heel goed op het geld én op je tellen passen als ik jou was.