BZV 2018 : de rest van je leven

18-11-18, 22:24 Geschreven door Yvette Neuschwanger

[caption id="attachment_59574" align="alignleft" width="300"] Bron foto: beeldbank KRO NCRV[/caption]

Het werd tijd voor de meest ongemakkelijke aflevering van het seizoen, die van de kennismakingen met schoonfamilies en vrienden. Heerlijke televisie. Zou je denken. Maar dit seizoen blijft het allemaal toch een beetje onbevredigend op de één of andere manier. Gelukkig had de KRO NCRV nog twee keuzemomenten voor ons bewaard en niet de minste ook.

Zoals Jaap, de koning van de bouvardias. Die twijfelde of hij wel genoeg van zichzelf had laten zien. Maar ja, als je weet dat één van de twee logeetjes een beetje moeite heeft met blootloperij in huis, dan hou je het beperkt tot een korte broek. En dan ga je twijfelen. Gelukkig heeft Jaap gewoon een lijstje voors en tegens gemaakt en kwam op een behoorlijk praktische manier tot zijn uiteindelijke keuze.

"Ja, het is toch voor de rest van je leven hè", aldus Jaap vlak voor het zenuwslopende keuzemoment. Met trillende handjes, knikkende knietjes en betraande ogen zat hij naast Yvon. Klaar om het hoge woord eruit te gooien. Hij had snel een roze camouflageshirt aangetrokken, matchend bij zijn blozende wangetjes, om maar zoveel mogelijk naar de achtergrond te kunnen verdwijnen. Maar weet je wat het is met roze...dat camoufleert voor geen meter. En dus zag Petra het direct aankomen....Jaap koos niet voor haar maar voor Marian. Met meer dan vochtige ogen sloeg hij zijn arm om Marian heen, met de nu al onvergetelijke woorden "ik hoop niet dat je nu emotioneel wordt". Petra liep dus een blauwtje, maar vatte het meer dan sportief op. Al scheurde ze wel direct weg van het erf, klaar voor háár rest van het leven. In een auto van het type Bluè, wat ik wel weer grappig toepasselijk vind. Helaas voor Marian wordt Jaap alleen voor de kijker ondertiteld. Dus toen zij dacht dat hij 'verliefd?' zei, bedoelde hij eigenlijk 'hé een vlieg'. Beetje ongemakkelijk wel.

Waar ruikt het naar in Noorwegen?

In tegenstelling tot de kennismaking met haar kinderen, een paar weken later. Dat zag er allemaal heel soepel uit. Al schrok Jaap volgens mij wel van die enorme taart met J&M erop. Hij had dan wel gezegd 'voor de rest van je leven', maar als je dat dan opeens zwart op wit (bruin op roze eigenlijk, maar goed) op een taart geglazuurd ziet, dan krijg je het toch opeens benauwd. En als dan één van de dochters vraagt "Zien jullie een toekomst samen?", dan kun je niet anders dan maar even een stukkie te gaan wandelen. Lekker effe ongecompliceerd klef doen, nog niet teveel nadenken over later.

Ik weet het eerlijk gezegd niet zo goed hoe dit verder gaat. De eerste beelden van de citytrip naar Noorwegen zijn nog niet echt veelbelovend te noemen. "Wat ruikt het hier vreemd", klinkt niet als een heel enthousiaste eerste indruk. En ook het 'mmmm' van Marian als Jaap het uitzicht op de bergen roemt, verraadt lichtelijke verveling. Jaap vond het adembenemend mooi, Marian vond het 'heel apart'. Dus. Vlinders zijn er nog altijd, bij Jaap sowieso en bij Marian ontzettend veel (aldus Jaap). Misschien is het wel, zoals Jaap zo mooi samenvatte: 'to good to be true, maybe'.

Lekkere druif

Ook Marit lijkt 'to good to be true', want als we Yvon als voice over mogen geloven is Wim al 'haar nieuwste verovering'. Ook de reacties van haar vriendinnen laten doorschemeren dat Marit best vaak van vriendje wisselt. Waar overigens niks mis mee is, maar het geeft te denken. Net als de inrichting van haar appartementje trouwens; dat ademt, nee SCHREEUWT reislustigheid uit. Het was ook één van de vragen van haar vriendinnen aan Wim: wat als Marit 3 weken naar Sri Lanka zou willen? "Nou dan doet ze dat lekker", aldus de nuchtere boer. Die zich, ondanks alle pesterijtjes aan zijn adres, behoorlijk op zijn gemak voelde tussen al deze dokters-in-spé. Mocht hij in een druif stikken, dan zouden ze allemaal bovenop hem duiken, zo waarschuwden ze hem. En zo geschiedde, maar daar zijn dan natuurlijk weer geen beelden van.

Waar wel beelden van waren, was het kasteeltje in Italië waar Marit en Wim hun citytrip gaan beleven. Genietend van het uitzicht, een glas wijn in de hand, relativeert Wim de situatie direct helemaal de moeder. Want, het zwemmen en het handdoekje op de dijk, dat was toch ook vet romantisch? Nou dan. Ik bleef na de beelden eigenlijk met twee vragen zitten. Waarom had Marit een portret van Aad van den Heuvel op haar kamer? En waarom laat je een kamermeisje met overtollige roos de bedden opmaken?

En de tijd gaat NU in....

Michelle ging op visite bij de ouders van Maarten. De blijken in een XXL-Landalhuisje te wonen. Te leuk. In plaats van bloemen en chocolade had Michelle bloemen en champignons meegenomen. Lekker origineel. Moeders en Michelle bleken al snel heel veel gemeen te hebben op het gebied van healings, mama blijkt zelf ook aan tarot gedaan te hebben. Ik dacht altijd dat je dat uitsprak als tááróó, maar blijkbaar is de Rotterdamse versie gangbaarder. Toen ook Maartens zusje aanschoof met haar vriend, werd Maarten weggestuurd zodat er even lekker geroddeld kon worden. "Je hebt 3 minuten", aldus Maarten. Ik dacht dat het een grapje was, maar er stond daadwerkelijk een eierwekker op tafel. Het roddelen moest dus snel en efficiënt, en leidde bij de zus van Maarten in ieder geval tot de volgende conclusie: "Ze heffen elkaar op. Dat is een goede basis". Terwijl ik dan denk, als het elkaar opheft heb je volgens mij helemaal niets.

Er werd nog even een bezoek gebracht aan het appartementje waar Maarten binnenkort naar toe gaat verhuizen. Want hij moet eerst zelfstandig worden voordat hij andere grote stappen gaat zetten. Hij is nu nog te kwajongensachtig, zo bleek wel toen hij Michelle in haar rokje als eerste de vlizotrap op liet gaan. "Ik ben benieuwd waar dit eindigt", hoorde ik hem zeggen en moest stiekem even lachen. Topmontage dit. Voor de citytrip zijn M&M richting Athene gestuurd, waar Michelle ziek in de lobby ligt te wachten tot ze eindelijk hun kamer op mogen. Ondertussen aait Maarten haar liefkozend over haar arm, maar VROUWEN WILLEN NIET AANGERAAKT WORDEN ALS ZE ZIEK ZIJN. Volgende week een paracetamol erin en hoppa de stad in. Wij kijkers hebben recht op leuke televisie.

Dus dáár gaan al die liedjes over

Net zoals Steffi recht heeft op een leuke vent. Maar daar heeft ze dus 3 weken op moeten wachten, want Roel bleek nog niet verliefd genoeg om zijn uitgestelde reis naar Peru te annuleren voor haar. Wel kwam hij direct vanuit het vliegtuig met een taxi naar haar toegescheurd voor een kus, een biertje en een lik van Barry.  Doordat Steffi al die weken met haar hoofd in de wolken had rondgelopen, had ze zich flink gestoten, getuige de wondjes op haar voorhoofd. Gelukkig had Roel, als pleister op de wonden, een cadeautje voor haar meegenomen. Een babyalpacasjaal (wat een fijn woord dit). Hij moet nog even oefenen op de tekst, want het is net iets leuker om te horen dat een man 'iets moois' in plaats van 'iets nuttigs' voor je mee heeft genomen.

Steffi, die nu pas weet waar al die liedjes over gaan, is dus straalverliefd. Maar ook heerlijk nuchter. Zo bleek op de hotelkamer in het Zwitserse Bern. Want het is wel leuk en romantisch allemaal hoor, die champagne, maar geef haar maar gewoon een biertje.

Kijk eens naar het vogeltje!

Over naar Marnix. Waar ik te laat (deze week dus pas) zag dat hij een accordeon heeft staan. En toch zijn beide dames nog aanwezig. Ik vind het dapper. Net als dat ik het dapper vindt dat er ontbeten wordt op een koeienvel in plaats van op een tafelkleed. Ik zou doodsbang zijn dat ik iets zou morsen op die runderlap, maar dat zegt misschien wel meer over mijn motoriek. Enfin, terzake. Marnix moest gaan kiezen en aan Yvon biechtte hij al even op dat er toch echt iets van vlinders aanwezig waren. En dat was even wennen voor onze ponyfokker. Het was een bijzonder gesprek, daar aan dat hek. Of was het een potje hints? Lijkt op? Klinkt als. Oké. Het is dan ook een man met een gebruiksaanwijzing, zoals Janneke al had aangegeven. Die onderhand zó klaar was daar op de boerderij dat het haar eigenlijk niet meer zoveel kon schelen wat het eindoordeel zou zijn. Als hij voor haar zou kiezen zou ze er echt wel voor gaan, maar nu wist ze het allemaal even niet meer.

Geheel buiten mijn verwachting om koos hij voor Janneke. Omdat ze serieus buiten de lijntjes durft te kleuren. Toch gek dat de vertrekkende Bertine een omhelzing om in te verzuipen kreeg, waar ik dit verder tussen Janneke en Marnix nog niet heb zien gebeuren. Ook niet toen hij na een paar dagen bij haar op bezoek ging om haar ouders te leren kennen. Geheel in stijl had hij geen bloemen maar een worst bij zich. Vaders was in zijn nopjes met Marnix, want hij had dezelfde lengte. Hoe hoog kun je een lat leggen. Marnix bestelde nog even wat lunch na, want aan één zo'n ingewikkelde sandwich had hij niet genoeg. Na de lunch gingen Marnix en Janneke nog even wandelen, om te eindigen in de Papegaai. Geen oud bruine kroeg, maar een vogelkijkhut, alwaar Janneke twee streekbiertjes tevoorschijn toverde. "Het is bijzonder fijn zo", aldus Janneke. "Akkoord", aldus Marnix. En toen viel het stil. Van alle dingen die een man en een vrouw samen, in een verlaten vogelkijkhut zouden kunnen doen, is vogels kijken nou niet het eerste dat in mij opkomt. Toch is dat precies wat ze deden. Niets meer en niets minder. Al moet volgende week die verdomde rem er wel af, zo vindt ook Marnix.

Hij waarschuwt alvast: er gaat of een vonk overslaan of er slaat een vlam in de pan. In beide gevallen wordt het heet. Heel heet.

Ik kan niet wachten.