BZV 2018: Poeh hé !

28-10-18, 22:27 Geschreven door Yvette Neuschwanger

[caption id="attachment_59133" align="alignleft" width="300"] Bron foto: beeldbank KRO NCRV[/caption]

Grappig. Op de dag dat de wintertijd is ingegaan lijkt Marnix steeds meer te ontdooien. Sterker nog, hij 'waarschuwt' Yvon dat er nog maar een heel klein stukje nodig is om bij zijn gevoel te komen....of hij daarbij serieus was weet ik niet, want hij deed het met een 7 minuten durende non-stop knipoog. Dat, of de productie was zo dom om hem tijdens het interview tegen de zon in te laten kijken.

Maar voordat hij met dat laatste stukje aan de slag gaat, moest er eerst nog één dame wijken. Als amateur psycholoog had Marnix al door dat Willemijn nog helemaal niet volledig van zichzelf houdt en daarmee dus ook nog niet in staat is van een ander te houden. Dat is nog eens een afwijzing. Arme Willemijn, de vrouw die voor de gelegenheid zelfs een koffer met hoefijzerprintvoering (gratis scrabblewoord mensen!) had aangeschaft. Die werd zonder pardon de stacaravan uitgezet.

Dat ging overigens niet zo makkelijk als ik het nu opschrijf hoor, viel Marnix ook zwaar. "Poeh hé". Met dit citaat van de groot filosoof Tommy, bracht hij treffend zijn gevoelens onder woorden.

Goed, met Willemijn naar huis kon het grote plagen beginnen. Want dat doet Marnix graag, bietje plagen. Janneke kan daar goed mee omgaan, zo verbaast Marnix zich. Laat zich ook niet kennen en zet gewoon op verzoek de ballen van de stier in de shampoo, tot grote hilariteit van de opdrachtgever zelf. Die ik tijdens het stieren scheren overigens voor het eerst op een enorme sprankel in zijn ogen betrapte toen hij Janneke hielp om het velletje vast te pakken. Letterlijke tekst mensen, letterlijke tekst. Janneke zelf is er nog niet helemaal over uit, want de boer is in haar ogen wel wat wispelturig. Joh. Zelfs de stopcontacten in zijn huis zijn dwars aangelegd (echt waar, let maar op volgende week!). Dat zegt al genoeg toch.

Toch ben ik groot fan van deze zoon van De Kneet. Ik hou wel van dat beetje ongemakkelijke, horkerige gedrag gelardeerd met de nodige humor. De truc is een beetje om door zo iemand heen te prikken. Als Marnix zegt dat 'brandnetels ook natuur zijn', is dat eigenlijk een verkapt excuus voor zijn eigen onbeholpenheid. Het kan soms wat bijten, maar dat is vooral buitenkant. Sommige brandnetels hebben ook bloemen trouwens, moet je alleen wel oog voor hebben. Bertine vindt het allemaal maar lastig, dat gegrap en gegrol tussen Marnix en Janneke. Vooral tijdens de zwemsessie in de sloot, waarbij er volop met modder werd gegooid, begon ze toch even te twijfelen. Maar ze heeft besloten om er niet in mee te gaan, want zo is ze nu eenmaal niet. En ze gaat zich ook niet anders voordoen, want 'als je blij bent met jezelf, ben je gewoon de leukste versie'. Helemaal mee eens, al vrees ik dat Marnix voor Janneke-helemaal-goed-al-is-dat-niks-maar-niks-is-ook-iets gaat. Als is het maar vanwege de belofte zijn zaakje ook eens te wassen.

Het ijs breken met een doucheputje

Ook bij Wim was het tijd voor de bikinironde. Al viel die wat tegen, want Marit had voor de gelegenheid een badpak ingepakt. Flauw dit. Nog flauwer was Wim, die een potje water-beachball na 2x misslaan al liet voor wat het is. Of hij vond het leuker om de dames samen bezig te zien, kan natuurlijk ook. Voor Paula was het in ieder geval een behoorlijke domper, ze vindt hem al niet zo assertief als ze zou willen en nu blijkt hij ook nog eens helemaal niet zo sportief. Ook Marit mist een beetje tegengas, dus Wim moet komende tijd behoorlijk aan de bak. Al is het maar om goed te maken dat hij niet elk jaar minimaal 3 weken vakantie op kan nemen. Ook zo'n teleurstelling die je vooraf niet aan had kunnen zien komen (oh ja, toch wel....)

Tijdens een barbecue met vrienden ging Marit verder op onderzoek uit. Ook omdat ze een beetje aan haar lot werd overgelaten, maar goed, ze besteedde haar tijd nuttig. En kwam erachter dat Wim een heel meegaand, volgzaam type is die heus wel assertief kan zijn als het moet hoor (niet). Terwijl Marit 1:1 interviews hield, stal haar concurrente Paula intussen de show met één of ander hilarisch verhaal over een doucheputje. Tot slot kreeg Wim nog een gouden tip van zijn vrienden: geef de dames wat meer aandacht. Zowel Marit als Paula zochten de hele avond oogcontact, maar Wim zag het niet. Dit zegt zoveel. Wederom kan ik er deze week verder niet meer van maken...het bleef nog heel lang heel rustig op de boerderij.

Petra, de ponyfluisteraar

Hoe anders was het bij Jaap. Daar was het spanning en sensatie deze week, want er was een lekkage gesignaleerd! Jaap stiefelde tussen kas en waterbassin en van waterbassin naar slootje. Gelukkig voor hem wilde Marian wel meedenken over een oplossing. Waarschijnlijk is dat gelukt, want als kijker zijn we verder niet meer meegenomen in oorzaak-gevolg-oplossing. Kortom, we worden niet heel serieus genomen. Nu neem ik Jaap ook niet meer zo serieus, want als je een Hup Holland Hup spandoek in je toko hebt hangen terwijl Nederland deze zomer niet echt meedeed.....I rest my case. Marian was in ieder geval heel erg onder de indruk van Jaaps daadkracht en flexibiliteit. Heel belangrijk ook, want zo is het leven. De ene dag rood, terwijl het morgen blauw kan zijn (nee, ik heb niet gedronken, ik citeer Marian). Ze volgde Jaap mee naar kantoor waar ze een goed gesprek hadden samen. Totdat die K*T-trompet (echt, kan iemand hem van die beltoon afhelpen?) ging en de plicht weer riep. Even over dat kantoor hè....dat kan ook wel een vrouwenhand gebruiken. Een clean desk policy zou hier al zoveel verschil maken.

's Middags ging Jaap met beide dames nog even huppelen met pony's. Al werd het bijna tongen, want Petra bleek een ware ponyfluisteraar, ze moest de beestjes van zich afslaan. Ook zij kreeg nog even een 1:1 momentje met Jaap, op de rand van het bassin. Ook zij wil nog wel wat langer blijven, vertrouwde ze hem toe. Zelf heb ik nog geen idee voor wie Jaap gaat kiezen straks. Hij durft zich ook nog niet uit te spreken, want hij voelt wel een kriebeltje, maar dat kan ook gewoon jeuk zijn. En dan kies je straks de verkeerde, da's zonde. Zelf denk ik dat Jaap het wel prima vindt zo, met onder elke arm een dame op de bank hangen, kijkend naar een komedie bij gebrek aan romantische films. Ja, hij had nog wel ergens de Titanic liggen, maar dat was een video. En hij heeft helaas geen videospeler meer. Wat een afknapper.

Lang zal ze leven!

Op de boerderij van Steffi nam de stoere boerin zelf de leiding in handen. Nou ja, de leiding, het was eerder het geslacht van de hengst die zij ter plekke liet klaarkomen. Harrold en Roel keken vol bewondering toe. "Kijk dan zie je hier zijn staart knikken", aldus Steffi. Heerlijke small talk, al kun je niet spreken van small in dit geval, maar dat terzijde. De hengst in kwestie liet even zien dat je, ondanks dat je als man binnen 30 seconden al klaar bent, je echt nog wel even iets van naspel kunt verzorgen. Leermomentje. Nog een leermomentje is dat je best nog wel op een paard kunt rijden als hij zojuist heeft gedekt. Dit tot verbazing van Roel. Die kan geen kilometer meer rijden het eerste uur blijkbaar.

Steffi was trouwens ook jarig, al heeft ze daar een tyfushekel aan (niet mijn tekst mensen). Ze kreeg van beide heren een cadeautje en bedankte alleen Harrold direct met 3 zoenen. Waarna Roel alsnog even zijn portie kwam halen (goed zo!), maar ik vond het wel wat ongemakkelijk. Ook Steffi had voor haar verjaardag wat vrienden uitgenodigd en je merkt hoe ze zich steeds meer op haar gemak voelt met de situatie. Roel werd voorgesteld aan haar vrienden als 'optie 2' en ik lig nu nog lachend naast de bank om deze opmerking. Heerlijk. Als kijker merk je nu dat Harrold steeds onzekerder wordt nu. Hij voelt echt iets voor Steffi en zou haar af en toe liefkozend willen aanraken, maar durft niet zo goed. Hij is bang dat optie 2 in Steffi's ogen de beste optie is. En ik vrees met hem mee.

Sjakie en de champignonnenfabriek

Tot slot was er nog Michelle. Die haar mannen meenam om de sorteerlijn te testen omdat de champignons op het punt staan geoogst te worden. Lopende band werk dus en Maarten is er eigenlijk wel klaar mee, met al dat gecommandeer. Hij begrijpt dat iedereen op dit punt in de logeerweek aan de bak moet, maar daar worden niet haar lege kratjes mee bedoeld. Als Ruud boodschappen doet spreekt hij Michelle hierop aan. Wat volgt is een gesprek over vertrouwen, openstellen met hier en daar een hond. Ik kan het allemaal niet zo goed peilen als ik heel eerlijk ben.

Ook met Ruud heeft Michelle een momentje samen, als ze in de keuken de barbecue aan het voorbereiden zijn voor vrienden en familie. Ruud vindt het heerlijk, zo samen. Beetje snijden, beetje kloten, hij spreekt zelfs van een 'dreamteam'. Al geeft hij later aan dat hij toch wel wat meer feedback zou willen krijgen, omdat hij nu niet zo goed weet waar hij aan toe is. Ik heb wat feedback voor Ruud: 1985 belde, ze willen die bruine sokken terug. Op het moment dat de vrienden en familie arriveren, barst het feestje los. Maarten ontpopt zich als barbecuemaster, maar dat is vooral omdat hij dan met niemand hoeft te praten. Terwijl Ruud juist lekker mingelt met iedereen en zelfs het geheime wapen 'gebakken banaan' in de strijd gooit. Oneerlijk bijna. Tja, waar kiest Michelle voor.....durft ze te kiezen voor het stille water, diepe gronden? Of gaat ze voor de vlotte babbelaar? Ik durf er nog geen champignon om te wedden.