BZV 2018: niks is ook iets

21-10-18, 22:45 Geschreven door Yvette Neuschwanger

[caption id="attachment_58998" align="alignleft" width="300"] Bron foto: beeldbank KRO-NCRV[/caption]

Kennen jullie de uitspraak 'feedback is een cadeautje' ? Nou, als dat inderdaad zo is, dan was deze aflevering van Boer zoekt vrouw pakjesavond. Man oh man wat werd er een feedback gevraagd en gegeven. Het had af en toe meer weg van beoordelings- en evaluatiegesprekken dan van geflirt en prille, ontluikende liefdes. Maar goed, bijna overal is na vanavond het eerste keuzemoment achter de rug en de ervaring leert dat het dan wat 'spannender' wordt qua aftasten.

Het enige spannende deze aflevering was de hoeveelheid aan foute uitspraken. Wat mij dus toch heeft doen verleiden om de (jawel!) dit-kan-zo-op-een-tegeltje-blog van stal te halen. Sorry, can't help myself!

Laten we beginnen bij Marnix. Sprak hij vorige week nog Willemijn even apart, nu hield hij Bertine aan het lijntje. Letterlijk. Geheel in het thema van deze aflevering voorzag hij haar eerst maar even van een potje oudhollandse feedback. Want eigenlijk ging dit niet werken toch? Ze hadden totaal geen raakvlakken, hij zag het niet gebeuren. Ja, natuurlijk...het zou spetteren in het begin (hè gatver Marnix!) maar het kon nooit lang gaan duren. Tot zover zijn anti-reclamecampagne, waar Bertine zich overigens niet door liet ontmoedigen. Ergens snap ik dat wel, want Marnix biedt de dames naast bed, bad en brood ook gewoon bier bij de lunch. Proost!

Naast feedback deed hij ook alvast aan enige vorm van verwachtingenmanagement. Het huis mag best huiselijk(er), maar de werkplek moet de werkplek blijven. Kortom, als je als vrouw hier iets wilt aanpakken...leef je uit in het huis, maar bemoei je niet met de boerderij verder. Je vraagt je af waarom hij dan toch die werkoveralls heeft laten maken. Waarschijnlijk omdat het toch wel wat heeft zo, die Marnix Angels die de koeien binnendrijven (gewoon net doen of je dweilt, één en dezelfde kant op). Janneke heeft hij verder niet apart gesproken, die is namelijk gewoon goed. En goed is niet sexy, niet spannend, niet geil. Het is eigenlijk niks, maar hé niks is ook iets. Ik denk dat het een compliment is. Net als het 'Bertine doet niet zeer aan de ogen'. Ik loop vooruit op de zaken en zwaai Willemijn alvast uit. De overgebleven vrouwen wens ik heel veel sterkte volgende week.

Bij Jaap op de Keukenhof was het Marilyn die om feedback vroeg. Domme zet om nu al te gaan informeren naar chemie en vonken, terwijl Jaap nog overduidelijk in de 'ik geniet me suf van al die aandacht'-fase zit. Die wil nog niet nadenken, die wil gewoon genieten van het moment. Want, aldus Yvon, Jaap is in zijn hele leven nog nooit bemind. Laat 'm dan ook even zwelgen in al die aandacht en houdt de moeilijke vragen nog even achterwege.

Want Jaap was vooral bezig met fantaseren. Over Petra in de keuken, over Marian in de slaapkamer. Terwijl de dames zijn zorgzaamheid roemen droomt hij alvast over hun zorgzaamheid. Hij voelt de rupsjes kriebelen (nee, het zijn nog geen vlinders!). Yvon informeerde bij Marian ook naar haar dromen. Of ze 'Jaap en Marian' al op de voordeur zag staan. Waarschijnlijk wel, compleet met beschilderde dakpan en klompjes. Toch denk ik dat Petra de meeste kans heeft, die heeft nét een grotere stralingsfactor. Zoals te verwachten werd Marilyn weggestuurd. 'Jammer', aldus Yvon en ik begreep wat ze bedoelde, want wat matchte ze leuk met de gordijnen. Marilyn was in tranen, maar vooral van de schrik. En die roos mocht Jaap ook houden. Ik hou ervan, you go girl! Weet wel dat Jaap heeft gewacht met knuffelen totdat jij van het erf was. Zo galant was hij wel, die zorgzame, superbestendige man. Als beloning maakten de andere twee dames een heerlijk avondmaaltje voor hem klaar. Met kip, zoals hij het nooit eerder at. Gebakken.

De foutste uitspraak van de avond kwam niet van één van de deelnemende boeren, maar van Maarten, de logée van Michelle. Waarschijnlijk uit frustratie omdat ze toch vooral aan het werk werden gezet door onze mooie boerin. Ik wist niet dat je in een champignonnenkwekerij zoveel af moest spuiten. En dat in een zomer waar de droogte nogal een probleem was en iedereen werd opgeroepen zuinig te doen met water. Een memo die Michelle niet bereikt heeft in ieder geval. Enfin, Maarten gaf aan het wel fijn te vinden want als je met je handen werkt hoef je niet na te denken. Nee Maarten. Nee. Stel je voor dat de monteur van jouw garage niet nadenkt terwijl die jouw remschijven repareert. Of dat de elektricien aan het dagdromen is terwijl hij jouw bedrading doorloopt. En dan heb ik het nog niet eens over de verpleegster die je katheter aanlegt. Wordt toch knap lastig vrees ik. Niet meer doen dat soort dingen zeggen. Echt niet.

Ook bij Michelle werd het verder nergens spannend, al was er sprake van een soort van triootje op de loungebank. Terwijl Maarten -als een echte man- voetbal aan het kijken was op zijn telefoon, lagen Ruud, Michelle en Zeno te tukken. Gelardeerd met hier en daar een hond. Het keuzemoment was ook kort maar krachtig, Zeno mocht vertrekken. En ook al had hij dit vertrek op zijn klompen kunnen aan voelen komen, toch wilde Zeno nog even wat feedback. Met een 'ik voelde het niet' op zak, reed hij weg in zijn te koddige autootje. Waarschijnlijk op zoek naar de dichtstbijzijnde drogist voor wat zonnebrand, want dat was hij zichtbaar vergeten in te pakken voor deze logeerpartij.

Ook bij Wim werd er een evaluatiegesprek gevoerd tijdens een walking picknick (echt vet onhandig, maar goed). Het ging over flirten, hints en signalen  en over hoe slecht hij daar wel niet in was. De dames kopten één voor één een voorgekauwd complimentje voor dat Wim alleen nog maar hoefde in te schieten. En zo geschiedde. Hij vindt beide dames vreemd, maar wel lekker. Zij vinden het prima.

Wel was hij zo romantisch om beide dames een bos bloemen te schenken. Die ze wel eerst zelf moesten plukken in het veld trouwens. De hond mocht ook mee, die durfde zich na het vertrek van ik-houd-niet-van-dieren Marlies ook weer te laten zien. Volgens Paula deed Wim wel zijn best om wat meer blikken te werpen (hoop dat ze op tijd bukken) en aandacht te geven. Ik zag het niet. Na het disteltrekken werd het evaluatiegesprek uitgebreid met deskundige collega boer Klaas. Die vooral waarschuwde voor de flexibele werktijden op de boerderij.

Ze dronken koffie met meloen. En ja, ik heb inderdaad geen idee hoe ik dit stukje tekst nog verder op kan leuken, dus ik laat het hier maar bij.

 

Steffi kreeg op de boerderij versterking van vader Jan. Die wat mij betreft net zo goed Jerommeke had mogen heten. Wat. Een. Bovenlijf. Op een relatief klein setje beentjes. Sympathieke man die alle drie de heren de hand schudde met het verkapte dreigement 'En jij was?' Na wat gekeuvel over koetjes en kalfjes nam Steffi haar vader even apart voor een staf staloverleg. Maar daar waagde paps zich niet aan. Zij moet kiezen en hij hoopt vooral dat ze iemand treft waar ze helemaal hoteldebotel van is. "Aan de maat ligt het in ieder geval niet", aldus Jan.

Kevin, die intussen wel helemaal hoteldebotel is van Steffi (en terecht), had voor onze Stef een klein cadeautje meegenomen. Een chocoladetaartje met de tekst 'kies met je hart'. Hele domme tip, want haar hart klopt niet voor Kevin. En dus mocht hij weg. Ze krijgt geen kortsluiting van hem (of ze heeft een gluten-/chocoladeallergie en was pissed off dat Kevin daar geheel aan voorbij ging. Kan ook natuurlijk). Grappig genoeg kon je als kijker al zien wie ze weg ging sturen, want voor iedereen stond een lekker glas cola op tafel, maar aan Kevin had ze geen geld meer willen uitgeven zo leek het. Die zat gewoon aan het water.

Met het vertrek van Kevin haalden Roel en Harrold opgelucht adem. Harrolds handjes stopten spontaan met trillen en hij sprak de poëtische woorden dat hij dit hele avontuur als een trap zag. De brief schrijven was de eerst trede en nu klimt hij steeds een treetje hoger. Ik hoop dat hij beseft dat het uitzicht nu al meer dan de moeite waard is om van te genieten. Want wat straalt die meid! En voor de twee heren die over zijn gebleven heb ik maar één advies: onder een trap doorlopen brengt ongeluk. Mind your step!