BZV 2018: all inclusive in een stacaravan

10-10-18, 22:00 Geschreven door Yvette Neuschwanger Laatste update: 21-10-18, 20:37

Drie dagen na uitzending nog een poging doen tot een recap van Boer zoekt vrouw is eigenlijk compleet nutteloos. Alles is al gezegd, nabesproken en -ondanks dat er dit jaar geen koeienboeren tussen zitten- herkauwd. Ik had zondag iets beters te doen (ja echt waar!), vanavond pas de tijd gehad om de aflevering terug te kijken en nu dus pas in de gelegenheid om te bloggen. Het is een beetje mosterd na de maaltijd dus.

En toch doe ik nog even een bescheiden poging. Omdat ik het nu eenmaal niet kan laten. En omdat er nu eenmaal mensen zijn die van mosterd houden.

Zoals Jaap bijvoorbeeld, getuige zijn gedekte tafel dol op sausjes (later meer hierover). Hij was er net één dag achter waar Abraham die verdomde mosterd nu eigenlijk vandaan had. En die verjaardag was niet onopgemerkt gebleven, want alle drie de logees hadden voor hem een cadeautje meegenomen. Marilyn had een compleet theepakket voor hem samengesteld. Marjan pakte het nog nét iets grondiger aan….zij had iets voor bij de koffie bij zich met rum en rozijnen, slagroomspuit werd meegeleverd. Maar de bonuspunten waren uiteindelijk voor Petra. Niet alleen had ze rekening gehouden met haar concurrentes door voor één van hen een fles vegetarische witte wijn mee te nemen (by the way…ik wist wel dat je soep kon trekken uit een mergpijpje, maar wijn? Nooit geweten). Nee, zij scoorde vooral punten met haar veelbelovende fles massageolie. De rode wangetjes van Jaap straalden door mijn beeldbuis heen.

Commando Jaap

Nu liet ook Jaap zich van zijn beste kant zien hoor, zo had hij voor alle dames een rode roos op het kussen gelegd. Voor het slapen heeft iedere dame een eigen kamer, maar voor de kussengevechten stelt hij met liefde zijn master bedroom ter beschikking. Al betwijfel ik dat hij met kussen het bedtextiel bedoelde. Nou ja, mocht hij snodere plannen hebben, dan heb ik alvast één tip voor hem:  HAAL die MICKEY MOUSE VAN JE  HOOFDKUSSEN AF! Geen enkele vrouw waardeert een muis in de slaapkamer. Oh en hij had ook voor iedere dame een identieke lamp boven de eettafel gehangen. Of het was toeval, dat kan natuurlijk ook.

Na deze korte rondleiding verkaste het gezelschap (sorry voor deze goedkope woordspeling…) naar het werkterrein van Jaap: de kassen vol Bouvardias. Hij legde hen uit hoe deze prachtige bloem op commando kan bloeien. Er klonk enige hoop en verwachting bij, maar hé Jaap…vrouwen zijn geen bloemen vrees ik. Heel even zag ik een andere kant van deze sympathieke boer toen hij vrijwel terloops het zinnetje ‘elke keer als ik nieuwe Polen heb’uitsprak. Ik hou het maar even op vanzelfsprekendheid en beroepsdeformatie, maar het klonk -alhoewel vast niet zo bedoeld- niet heel vriendelijk. Naast eigen slaapkamers, rozen op bed en bloemen op voorraad had Jaap nog een hele grote troef in huis. Of eigenlijk, buitenshuis. Een heuse kampvuurkuil! Althans….voor de gelegenheid omgedoopt tot steengrill kuil. Waarschijnlijk op last van de dienstdoende BHV’ers van de KRO-NCRV. Jammer, want de kans dat een vonkje overslaat is bij zo’n grillplaat toch aanzienlijk kleiner. Ik had de vraag over samenwonen dan ook of bewaard voor het toetje of gewoon nog even helemaal niet gesteld. Al heb je 100 sausjes op tafel staan….het blijft een iets te taaie vraag om zo aan het begin gelijk op te dienen.

Wim houdt van hobby’s

Bij Wim ligt die vraag bijvoorbeeld nog heel ver weg. Komt vast wel een keer voorbij, maar nu nog niet. Nu wordt er vooral gegiecheld, geschaterlacht en genoten. Om Wim en al zijn hobby’s die hij niet vaak doet bijvoorbeeld. Over het onkruid wat op de muur van de badkamer groeit. (ik noem het voortaan ook decoratie, scheelt weer een huishoudelijk taakje). Het lijkt ook allemaal heel gezellig, al zijn de sneren tussendoor tegen Marlies DIE HEUS OOK AAN WIELRENNEN DOET WAAROM MOET ZE DAT NOU TOT DRIE KEER TOE ZEGGEN JONGENS?? wel opvallend. Waarschijnlijk nemen de andere twee dames het op voor de poes van Wim, die zich (en dat begrijp ik) deze aflevering nog even niet liet zien. Doodsbenauwd voor Marlies denk ik.

De dame in kwestie liet zich overigens niet uit het aardappel-/uien-/bieten-* veld slaan (*haal door wat niet van toepassing is). Zij had nog even samen met haar vader, de akkerbouwer, door de theorie heen geworsteld en liet even duidelijk merken dat zij zich wel wist te rooien bij Wim op het erf (ik moet echt stoppen met die flauwe woordgrappen….). Los van dit soort kleine dingetjes werd het nergens nog echt interessant of spannend. Op het leermomentje ‘een kanon en wind zijn geen goede combi’ na, ben ik nog niet veel wijzer geworden deze week.

Kippen cadeau

Over naar Michelle…die Ruud, Maarten en Zeno ontving in haar nederige stulpje. Ze had de meeste honden even opgesloten, want die zijn nogal van het knuffelen en dan zou er niets voor haar overblijven. Zeno kwam in een flitsende cabrio en had voor de gelegenheid zijn mooiste klompen aangetrokken. Riskant, want in het huis van Michelle struikel je over de kristallen en de dromenvangers….daar kun je je beter op je sokken verplaatsen. Waarschijnlijk heeft hij ze in de gang netjes bij de schouw gezet. Dat kon makkelijk zonder kans op brandgevaar, want de open haard was niet meegeleverd. Hij had keurig een bosje bloemen bij zich en ook Maarten kwam met een plantenbak met vulling aanwaaien. Maar er was er maar één die echt goed geluisterd had naar Michelle en dat was Ruud. Hij kwam met een positieve vertaling van de kreet ‘haantjesgedrag’. Hoe tof is het om van een man een kratje kippen te krijgen? Zelf zou ik er niet heel enthousiast van worden, maar ik woon ook een stuk minder landelijk. Feit is dat het voor Michelle hét perfecte cadeautje was en dan doe je iets goed. Kudo’s voor Ruud dus.

De heren kregen van Michelle een rondleiding door haar fabrieksruimte. Ze liet zien hoe sommige champignons tijdens het selectieproces door de mand vallen en uiteindelijk op het messenblok terecht komen. Ik denk dat deze hint voor de heren iets te subtiel was, maar dit is dus een directe verwijzing naar deze logeerweek hè heren! Opletten geblazen. Na de rondleiding werden de mannen direct aan het werk gezet. [hier een stukje vrije ruimte om zelf op te vullen met suggestieve teksten over spuitende mannen en te korte slangetjes] En na het werk moet er natuurlijk gegeten worden. Een moment waarop ik me even afvroeg wie hier nu de boer was….want met drie man je terugtrekken en op je krent gaan zitten terwijl de vrouw in de keuken staat, dat kan anno 2018 natuurlijk echt niet meer hè. Gelukkig werden ze bij de les geroepen en gingen na Zeno ook Ruud en Maarten aan het werk. Goed zo. Nu alleen nog uit jezelf.

Paardenliefhebbers

Bij Steffi reed Harrold als eerste het erf op. Hij was speciaal voor haar met de tractor gekomen. Kevin en Roel sloten al gauw aan en ook hier werd het een gezellige boel. Met Harrold (die H staat voor humor) als stralend middelpunt, vastbesloten om vol voor Steffi te gaan. Aan de ene kant genoot ik volop van het feit dat ze niet verlegen wegkruipt maar zich echt als ‘one of the guys’ gedraagt, aan de andere kant hoop ik ook dat ze het aandurft om straks ook de wat diepere gesprekken te voeren. Leuk om te horen dat ze de mannen niet aan het werk gaat zetten. “Ik ben niet op zoek naar personeel” en zo is het natuurlijk ook. Wel kregen de heren een kijkje in de dagelijkse praktijk, en zagen ze Steffi haar arm in een merrie verdwijnen om de eerdere, via thuisbezorgd.nl bestelde, sperma in te brengen. Ik vond het een stoer gezicht…drie mannen die toekijken hoe een vrouw zo’n kunstje even flikt. Fijn ook voor Steffi dat alle drie de mannen op zich wel met paarden kunnen omgaan. Alleen zou ik, als ik die merries was, wel wat verontrust zijn als ik teksten zou horen als “het zijn beesten waar ik graag mee van doen heb” of “ik heb alles wel gedaan met paarden”.

Hier doken de heren overigens wel de keuken in. Terwijl Steffi vakkundig buiten de frituur bediende, ontfermden de heren zich over de kippetjes. Het eten was lekker, het tafelkleed tekort (sorry, maar ik let nu eenmaal op dat soort dingen), en Roel had als toetje nog een verrassing voor Steffi. Hij had zijn vakantie naar Peru met 2 dagen kunnen verzetten, zodat hij de volledige logeerweek aanwezig zou kunnen zijn. Maakt dit de keuze plots wat moeilijker? We zullen het gaan zien. Eerst maar even af- en opruimen en de vaatwasser vullen. Met drie man publiek, want hé…ze hadden al gekookt hè. Nooit teveel in één keer verwachten.

Zeepaardje

Het beste heb ik maar even voor het laatste bewaart. Want afgelopen weken is er best veel gezegd over Marnix, terwijl ik ‘m van het begin af aan wel kon waarderen. Ja, hij is/lijkt soms een hork, maar tegelijkertijd heeft hij volgens mij een ontzettend klein hartje. En dan kun je met een grote bek en een hoop bravoure wel proberen te maskeren dat je eigenlijk heel lief en onzeker bent….maar ergens ga je toch door de mand vallen. Zoals bij het begin van de logeerweek bijvoorbeeld. Waar je voor de vrouwen een hele stacaravan inricht (inclusief tuintje), verse gladiolen neerzet en drie gepersonaliseerde roze overalls laat maken. Kun je wel proberen vol te houden dat je niet romantisch bent, maar je bent op zijn minst wel attent.

Jammer dat zo’n Yvon dan begint te mekkeren over jouw keukeninrichting. Waarom zou je geen boormachine op je aanrecht mogen hebben? Hoe roert zij dan haar koffie? Ik vond het eerlijk gezegd nogal aandoenlijk. Net als het ossenworstkratje onder de tafel, de thematheepot en de ‘ik-lijk-op-een-rode-auto-maar-ik-ben-stiekem-een-telefoon’- telefoon. En het bordje ‘pas op slipgevaar’ ? Dat was ronduit hilarisch als je je bedenkt dat je een assistent manager van een lingeriemerk te logeren krijgt.

Mooi om te zien hoe er eigenlijk geen stress is, maar vooral onwennigheid bij de dames. Bijvoorbeeld in de omgang met de paarden, of bij het opruimen in de stal. Marnix staat erbij en kijkt er naar. En ziet hoe Willemijn inderdaad al op een bijna roze wolk ziet. Maar tegelijkertijd concludeert dat je Bertine bijna niet hoort (en dat vindt hij dus schitterend!).  De grootste verrassing kwam ’s avonds, toen hij zijn dames vooruit stuurde naar een strandje bij het IJsselmeer. En hij als een witte prins op een knap paard aan kwam rijden, terwijl de zonsondergang al langzaam aan het inzetten was. Eén voor één mochten de dames even achterop en reed hij -als ware het een bouquetreeksroman- met paard en al met hen het water in. (had het nog de Zuiderzee geheten, dan had ik hier een zeepaardjesgrap kunnen maken…maar helaas). De knietjes knikten nadien nog iets heftiger en de blosjes waren niet alleen van de kou vermoed ik. Marnix was erin geslaagd direct op de 1e avond de wauwfactor erin te gooien. Al gaf hij wel ook direct een winstwaarschuwing af: HIJ IS NIET ROMANTISCH. PUNT.

Tja. Dat mag je roepen. En tja, dan kun je ook hardop verkondigen dat je geen aardappels schilt, want zonde van de tijd. Of alle drie je logees in een eenspersoonskeukentje aan het werk zetten. Dan kun je zelfs je koffie met een boormachine roeren. Maar het is allemaal tevergeefs Marnix. Ze hebben het gezien. Eén en al blanke pit. Met nog maar een heel dun laagje ruwe bolster.

Foto: KRO-NCRV, bewerking door Showbizznetwork