Ondergrondse Post: briefje aan Nikkie de Jager

03-10-20, 22:31 Geschreven door Yvette Neuschwanger

Hé die Nikkie,

Wat een fijne aflevering was dit dan voor jou! Ik maar denken dat de aangekondigde verrassing aan het begin over de terugkeer van Horace ging, maar het ging natuurlijk over die stunt met jou en Tygo! Mazzelaars! Of wist één van jullie vooraf al heel goed dat de rode auto de sleutel naar succes was deze opdracht? Mmmmm…

Omdat jij toch een groot gedeelte van deze aflevering op afstand hebt moeten volgen, loop ik er graag nog even doorheen met je.

Want eigenlijk vielen direct aan het begin mij een aantal dingen op, die ik graag even met je deel. Zoals het shot van een tunnel in het begin, waar jullie doorheen reden. Vooraf zag je Peggy in beeld en aan het einde Patrick. Dus….Peggy, tunnel, Patrick. Was het een hint van een mol die haar tunnel in dook of juist één van een mol die eruit kwam? Of zijn dit slechts een paar slecht geformuleerde zinnen van een molloot met een aluhoedje op? Het spijt me, ik draaf nogal snel door vrees ik. Zo zag ik ook (viel me niet eerder op) in de trailer het getal 6 na een shot van een tunnel. Peggy is de 6e kandidaat volgens de website. Dus.

Strandjutters in opleiding

Enfin, op naar Italiaans Afrika, zoals Tygo het zo mooi noemde. Lekker een partijtje strandjutten aan de kust van Toscane. Daar had de redactie 12 puzzelstukken formaat Jumbo XXL langs de vloedlijn neergeflikkerd. Of jullie ze maar even wilden gaan verzamelen en in elkaar wilden zetten. Nu had jij snel door dat er gegraven moet worden, in het geheugen that is. Elk stuk stond voor een opdracht en de volgorde waarin de opdrachten waren gespeeld bepaalde de volgorde van de puzzel. Maar ja, moest het een vierkant worden? Een rechthoek? Ga je van links naar rechts en waar begint dan de 2e rij? Allemaal vragen waar jij je mee bezighield (ik zag je denken), maar Jeroen had het idee dat je vooral helemaal niets aan het doen was. Terecht dat je hem op zijn nummer zette wat dat betreft. Want A. met zulke nagels moet je niet willen tillen en graven en B. jij was de enige die nog een beetje iets van overzicht hield. En eigenlijk is er ook nog een C, want Jeroen zei puzel en dan ben je sowieso af wat mij betreft. (echt, het is puzzel. PuZZel mensen). Lang verhaal kort, het enige dat jullie aan deze opdracht overhielden was een geknakt ego en -in het geval van Patrick- een paar blauwe tenen. En bedankt Ron.

En toen….toen maakte jij je plots heel verdacht dame. Want bij aankomst in het hotel lagen er 3 enveloppes klaar en jij brak haast je nek om er één te pakken. Om later doodleuk te quoten ‘De mol weet welke enveloppe interessant is. Welke hij moet pakken. En ik zag dat Jeroen er ook heel snel bij was’. Met de nadruk op ‘ook’. Want niet geheel toevallig had jij de meest gunstigste enveloppe van allemaal weten we nu. Maak je verder niet druk, ik vertel het niet door. Weet wel dat je hier en daar door de anderen wel verdacht wordt. Laat ik het zo zeggen….Ron wil graag een bondje sluiten met Patrick en claimt op jou, Nikkie te zitten. En Patrick doet hetzelfde. Al weet Patrick dan weer zeker dat Ron eigenlijk op Peggy zit. Volg je het nog? Ik ook niet, wat een stel tutten bij elkaar die mannen. Maar goed, ik hou jou ook nog steeds in de gaten, al was het maar om al die spiegels die elke keer weer terug lijken te keren. Zou toch een mooie hint jouw kant op zijn.

The conferencecall from hell

De volgende ochtend is het eerst tijd voor een gluten- maar vooral molvrij ontbijt. Met roerei van Jeroen, de schat. Die wist waarschijnlijk dat jullie een lange dag voor de boeg hadden. Per duo werden jullie in een cabrio gefrot (hoe stijlvol zagen jij en Peggy eruit met die sjaals. Zo ontzettend Kenndy meets Monroe!), met in het dashboardkastje de routebeschrijving van een ander duo. Lachen! Lekker aan elkaar de route doorspelen in een handsfree conferencecall. Weet je ook gelijk welke ellende thuiswerkend Nederland afgelopen maanden thuis heeft moeten doorstaan. Gedoemd te mislukken zoiets. Al moet ik jullie credits geven, jullie hebben Ellie heel trots gemaakt qua telefonische etherdiscipline, want in het begin ging het best goed. Totdat de ANWB-PuZZel rit plots een aantal rare plotwendingen kende. Zo werden Ron en Jeroen middenin Italië belaagd door een stel Chinezen (ik wil niet speculeren, maar ik denk te weten hoe het virus ons land is binnengekomen), kan Tygo zelfs in Toscane zijn leuning niet uit zijn broek halen zonder dat er een schaars geklede dame op af komt en heeft Peggy het Guinness book of Records gehaald met haar poging rotonderondjesrijden.

En toen opeens. Toen opeens waren Tygo en jij van de radar. Eindbestemming bereikt. Het bleek alleen een andere eindbestemming te zijn dan de andere twee duo’s. Die zagen wel aan de voet van de toren van Pisa hoe Rik zijn stofjas had ingeruild voor een kek blauw leren jack. Werd ook wel tijd, maar goed ik dwaal af. Ron en Jeroen waren te laat, dus geen geld in de pot. Gelukkig had Rik nog wel een verrassing. Een dubbele executie. Altijd leuk.

The B-team

Je had die koppies moeten zien, Nikkie. Toen ze hoorden dat jij en Tygo vrijgesteld waren van test en executie. Oké ze krijgen nog één kans, maar dan moeten jullie binnen 24 uur gevonden worden. Waar jullie al lang en breed per heli waren afgevoerd naar het historische eiland Elba. Toch zou ik me nog niet al te veilig wanen, want de roadtrip die is ingezet door de andere vier gaat tot nu toe heel voorspoedig. Zo hadden ze direct door dat ze naar Piombino moesten, de foto op de sleutelhanger in de bus. Met Peggy aan het stuur (die houdt graag de controle, ik zeg verder niks) als een soort van B-team (the A-team maar dan zonder rode bliksemschicht op de bus. En met een vrouw als Hannibal, ook best verfrissend). Ze zijn al carpool karaokend aangekomen in het stadje, hebben de toren die op de foto stond al beklommen, het kistje bovenop gevonden en de verborgen code gekraakt. In dat kistje lag een kaart met locaties waarop informatie en geld te vinden is. Oh en er zaten kaartjes voor de veerboot naar Elba én theaterkaartjes in. Dacht even dat Ron in een soort van déja vu zichzelf van de toren zou werpen toen hij die zag. Maar gelukkig, hij bleef positief.

Zo positief zelfs, dat hij voorstelt om NIET voor het geld te gaan, maar alleen de informatiepunten te bezoeken. Alles om te voorkomen dat ze met vier man de dubbele executie moeten ondergaan. De rest voelt zich onoverwinnelijk en vinden dat er genoeg tijd is om alles te doen. De veerboot gaat toch pas om 8.20 uur. Ik hou mijn hart vast.

Als jij de Mol bent Nikkie, dan hoef je je nergens zorgen om te maken. Maar ja, zou een mol in een heli stappen? Die blijven toch het liefste op de grond lijkt mij. Ben je gewoon kandidaat, dan zou ik alsnog ondergronds gaan daar op Elba. Gewoon voor de zekerheid. Scheelt je toch een executie straks.

Tot volgende week!

groet Yvette