BZV 2018: teamlid gezocht

BZV 2018: teamlid gezocht

Geschreven door Yvette Neuschwanger Laatste update:

Over deze aflevering van Boer zoekt vrouw een leuke blog schrijven is bijna vragen of ik van een drol een gebakje wil maken. Want man, wat was dit een saaie aflevering (mijn bescheiden mening dan hè). Aan de ene kant maar goed, want ook al is het een televisieprogramma het draait uiteindelijk om de liefde en niet zozeer om mij te entertainen. Maar toch….

Nu weet ik het dat het een hele hete zomer was. En dat het heel gevaarlijk is om zomaar een vonk te laten overspringen. Of alvast een beetje het vuur op te stoken. En dus was het bijna bij iedereen vooral ‘heel gezellig’. Compleet met kaas, worst en spelletjesavond. Jottem. Ik hou het kort dit blogje.

Solo entertainmentteam

Laten we beginnen bij Wim. Die had bedacht om een uurtje qualitytime (lees: ’s ochtends mee op de sproeimachine) als prijs weg te geven tijdens een spelletjesavond. Wat nou als hij wint, dacht ik nog. Zit hij mooi weer in zijn eentje op de trekker. Maar zover kwam het niet, Paula won deze dubieuze prijs en ging fijn een stukje rijden. Ondanks de hete temperaturen, trok ze opvallend genoeg een rendier-/kersttrui aan. Een stille hint naar de ‘koude’ omgang waarschijnlijk. Want bij Wim is alles cool, gaaf en gezellig, maar Paula wil gewoon graag af en toe een beetje aandacht. Een arm om haar heen, even in de zij prikken, zo moeilijk is het allemaal niet. En het helpt ook niet als je zegt dat je het echt nog niet weet. Een vrouw wil zich bijzonder voelen en niet het gevoel krijgen dat je straks een lootje trekt om te bepalen wie er weg moet Wim!

Marlies vatte het plan op om hem hier een soort van op aan te spreken….ze harkte al haar moed bij elkaar en gaf aan dat er voor haar gevoel nog maar weinig gebeurde en dat ze hierdoor aan het twijfelen sloeg. Dat vond Wim niet zo gezellig, dus gooide hij er maar weer een activiteit in: lekker racen met zijn crossauto. Best een moderne manier om je veld om te ploegen. En ook al gaven de dames stuk voor stuk aan dat ze het allemaal leuk en gezellig vonden, maar toch dat stukje ‘persoonlijke aandacht’ misten…Wim zat er zelf heel anders in. Hij heeft er helemaal geen zin in om de hele tijd maar gesprekken te gaan voeren. Lol hebben, dat is het belangrijkste. Ik hoop dat de hint van Yvon is aangekomen en dat hij, nu Marlies is vertrokken, het ook aandurft om wat 1 op 1 gesprekken te gaan voeren. Dat verdienen de 2 achterblijvers. En hij zelf ook. Want feitelijk is dit gewoon een flink staaltje vluchtgedrag natuurlijk. Eén tip tot slot nog van mij: trek de biertjes pas open nadat de afvaller is vertrokken, is iets sympathieker.

Champignonrecepten

Bij Michelle was het al niet veel beter. De vuurkorf ’s avonds en het openhartige verhaal van Michelle waren veelbelovend, maar daarna viel het toch wat dood. Misschien wel omdat de hond al heel duidelijk zijn voorkeur voor Zeno had laten blijken. Waarop Ruud met een poging massage snel de andere hond probeerde over te halen. Kudo’s voor Maarten die niet ging kwispelen maar netjes een soortgelijk persoonlijk verhaal apporteerde. Zo kan het dus ook. Bij het ontbijt de volgende ochtend merkte Michelle fijntjes op dat er iemand uit zijn aura stonk. “Het stinkt hier zwaar naar hond”. En bedankt. Maarten kon het niet zijn, want die lag nog op bed. Die wist natuurlijk dat er de volgende dag een Expeditie Robinsonproef op het programma stond waarin ze werden getest op mannenlogica en bouwvaardigheid. Mocht het in de liefde niets worden, houdt Michelle er in ieder geval nog een paar extra opstallen aan over.

Tijd voor een stukje huiselijk geweld: aan Ruud de twijfelachtige eer om samen met Michelle de 2e vlucht champignons neer te knuppelen. Klinkt overigens spannender dan het was, namelijk iets mechanisch op een trapje. Waar Ruud wel een treetje hoger wilde gaan, maar dat toch nog niet goed durfde. En dat snap ik wel. Je gaat pas nadenken over hoe je het praktisch gaat oplossen als je eerst weet dat het gevoel goed zit. Moeilijk, moeilijk, moeilijk…en ja, was daar maar een receptenboek voor. Nu heb je eigenlijk maar 1 ingrediënt (juist ja, champignons) en daar ga je het niet mee redden. Overigens ook niet met uitspraken als ‘ik zoek een teamlid’. Want daarmee reduceer je iedere date tot een bedrijfsuitje. Kan nooit de bedoeling zijn.

Be like Marnix

Nee, dan Marnix. Die snapt het wel. Onbeholpen als hij is gaat hij toch het gesprek c.q. de confrontatie aan. Hij is op zoek naar die ene dame die de drempel durft weg te pakken enne me dit me dat me zus me zo. Nee, het is geen poëet. Maar hij is wel recht door zee en neemt de moeite om (ook al is het wat direct) de juiste gesprekken te voeren. Zoals nu met Willemijn, bij wie hij het gevoel heeft dat ze nog heel erg aan het worstelen is met zichzelf. En of ze wel klaar is voor een stap op het liefdesgebied. Of hij wel klaar is voor een vrouw met nog wat bagage. Ook al geeft hij zelf aan de hele situatie een kwelling te vinden, hij durft het wel aan. Totdat de vragen hem te moeilijk worden. Dan roept hij direct het vooraf afgesproken codewoord. “Koffie!”

Ikea momentje

Ook bij Jaap gebeurde er weinig tot niets. Al geniet ik elke week wel weer van de twinkel in zijn ogen als hij naar ‘zijn vrouwen’ kijkt. Of nu de tandenborstelshow wordt opgevoerd of ze smeren een boterham, de gelukzalige blik in zijn ogen is onbetaalbaar. Het enige waar Jaap nog even aan moet werken is zijn beltoon. Want ik denk dat de vrouw van zijn dromen uiteindelijk wel zal wennen aan het geluid van het drukke vliegverkeer, maar bij het geluid van die terrortrompet heb ik nog wel zo mijn twijfels.

Voor iedereen die toch verlangt naar een sappig stukje dubieuze proza, plak ik hieronder een aantal citaten van Jaap en zijn vrouwen. Beetje Ikeaconcept, kun je zelf iets suggestiefs in elkaar knutselen: “je moet met je handen naar beneden”, “en dan voel je waar die vandaan komt”, “iets lager beetpakken nog”, “maar ik ben bang dat ik ‘m afbreek”

Vermoeiende humor.

Bij Steffi is het ook nog altijd heel gezellig met de mannen, al gooide ze ’s avonds naast de kaas en worst ook weer haar onzekerheid op tafel. “Als iemand het niet ziet zitten, begrijp ik het hoor”. Ze bleven zitten. Alle drie. Mooi man. Wat ik ook mooi vond, was het ontbijtservies van Steffi. Geen wedgewood maar hengstwood. Het zit ‘m in de details. Harrold ontbrak trouwens bij het ontbijt. Snap ik ook wel, humor is vermoeiend. Na een hele dag stand uppen ben je blij als je eindelijk even ligt.  Of hij was zo slim om pas wakker te worden als het werk gedaan is. Kan ook.

Gelukkig ontdekte Steffi dat het bij Harrold niet alleen maar lachen, gieren, brullen is. Na een tochtje op zijn trekker had ze ook een serieus gesprek en blijkt hij ook goed te kunnen luisteren. Ik heb er niet zoveel van meegekregen want ik zat vooral op zijn oren te letten. Hij had namelijk vlak daarvoor verklapt dat als hij met klapperende oortjes zat hij aan het flirten was. Nou, het waaide behoorlijk kan ik je vertellen. Ook met Roel had Steffi een momentje alleen, maar die maakte wel een kolossale fout als je het mij vraagt. Onbedoeld reduceerde hij het bedrijf van Steffi in één zin tot ‘haar hobby’. En dan ben je af vind ik. Ook niet erg. Kan je mooi toch die vlucht eerder pakken naar Peru.

Foto: KRO-NCRV, bewerking door Showbizznetwork