BZV 2018 : keuzestress

11-11-18, 22:26 Geschreven door Yvette Neuschwanger Laatste update: 11-11-18, 22:51

[caption id="attachment_59436" align="alignleft" width="291"] Bron foto: beeldbank KRO NCRV[/caption]

Dit seizoen van Boer zoekt vrouw is bij deze officieel geslaagd voor mij.

Want Steffi.

 

Heerlijk om te zien hoe zij en Roel als een stel pubers ongemakkelijk en zenuwachtig elkaar de liefde verklaarden. "Ik heb je graag om me heen", "Wat een circus dit" en "Ik word blij als ik naar je kijk". Het heeft misschien voor buitenstaanders een heel hoog brugklasgehalte, maar mén wat word ik er blij van. Omdat het zo oprecht is en omdat ik het haar zo gun.

Het moet haast wel een verdomd goede tiramisu zijn geweest vorige week, want opeens wist ze het zeker: Roel was de man voor haar. Ze kan niet meer normaal nadenken en is er haast ziek van (van verliefdheid dan hè, niet van die tiramisu). En ook al is ze nog altijd haar onzekere zelf ("Hij verdient eigenlijk beter"), ze besluit dat het niet aan haar is om dat te vinden en gooit het hoge woord eruit. Nadat ze eerst vriendelijk aan Harrold vraagt of hij de tractor binnen wil zetten, komt ze daarna even bij hem. Zijn 'oei oei' verraadt dat hij de bui al behoorlijk ziet hangen.

Ergens is het sneu, want Steffi was afgelopen dagen heel erg belangrijk voor hem geworre, zo leerden wij als kijker. Maar zoals hij zelf al aangeeft, de liefde laat zich niet dwingen. Gelukkig is hij altijd welkom om een keer een biertje te komen doen. Tegelijkertijd zagen we ook de onzekerheid van Roel opeens om de hoek komen ("Ik ben ook maar gewoon Roel"). Zo stoer hoe Steffi haar muurtje durft te laten zakken (de voegen waren er al uit, sprak ze wijs), al kostte dat veel moeite. Té lief en zoet om te zien hoe Roel voorzichtig gelijk toenadering zoekt en ook te leuk om te zien hoe nerveus Steffi toch nog even blijft. "Is de 5 al in de klok?", waren haar eerste woorden nadat ze de keuzehobbel genomen had. Love her. Harrold werd bedankt voor het entertainment en reed weg op zijn blauwe, pasgewassen tractor. Benieuwd waar de stedentrip nu heen gaat straks, misschien is het te combineren met Roel zijn voorgenomen reis naar Peru?

Zaaien en oogsten

Ook bij Michelle kwam het keuzemoment dichterbij, al wachtte zij heel slim tot na het oogsten van de champignons. Een paar extra handen is nooit weg, zelfs niet als ze beiden geen idee hebben wat ze staan te doen. Vooral Maarten niet, want die werd nogal in beslag genomen door al die vlinders in zijn buik. Ruud is iets praktischer ingesteld, die zou het liefst gewoon sparen om vervolgens de liefde te kunnen kopen. Al snapt hij dat dat zo niet werkt. Ik vind het vooral heel knap dat beide heren nog niet gevlucht zijn na die kiezelstenensessie van vorige week.

Terwijl Maarten en Ruud zich het zweet in de naad werken, is Michelle even op haar gemak een kopje koffie aan het doen en aan het overleggen met haar moeder. Toch kan zij het ook niet langer uitstellen, want Yvon is inmiddels het erf op gereden. De zenuwen én de angst voor wat hierna gaat komen zorgen voor tranen bij Michelle. Toch durft ze het aan en ze kiest met heel haar hart voor Maarten. Die er vervolgens geen gras over laat groeien en Michelle in de armen sluit. Ze hebben eigenlijk zo de handen vol aan elkaar dat ze eigenlijk geen tijd hebben om een teleurgestelde Ruud uit te zwaaien. Ach, ze zien er allebei gelukkig uit, ik hoop dat er iets moois uit bloeit.

Molens kieken

Bij Wim viel niks meer te kiezen, want Paula was vorige week al vrijwillig opstapt. Nu zien we dat Wim, nog geen 2 tellen nadat Paula haar hielen had gelicht, direct tot actie is over gegaan. Hij werd op zijn manier handtastelijk, gooide plotseling zijn gegroeide gevoelens op tafel en liet Marit zien dat je voor een romantische vakantie echt niet ver hoeft te rijden. Op een te klein handdoekje aan de rand van de dijk kun je ook hartstikke romantisch naar windmolens kijken. Zon op je snoet, wind in je haren en pas op dat je niet te dicht op het fietspad gaat liggen. Dus.

Volgens Wim waren ze met grote sprongen naar elkaar toe aan het kruipen, jammer dat daar geen beelden van zijn want het klinkt als een behoorlijk fysieke uitdaging. Marit schrok nogal van de derde versnelling van Wim en trapte voorzichtig heel even op de rem. Even leek de situatie net zo droog en vlak als de velden die we in beeld kregen te zien. Zo leek het inderdaad, maar dat duurde volgens mij welgeteld een uurtje of twee. Toen pakten ze de quad om allerlei activiteiten buiten beeld te ondernemen. En dan weet je eigenlijk wel genoeg.  Yvon werd erbij gehaald zodat ze officieel konden laten weten dat "ze het wel zien zitten met elkaar". EN JA YVON ZE HEBBEN OOK GEZOEND. Wat een niveau weer. De stedentrip gaat hoogstwaarschijnlijk naar de afsluitdijk, Wim kent de weg.

Lach eens naar het vogeltje

Jaap moet nog een weekje wachten met kiezen en dat is maar goed ook ,want hij is er nog niet uit. Hij besluit Marian even mee te nemen naar het water voor een 1 : 1 gesprek. Marian is vooral verbaasd om een zwaan aan te treffen ("Oh, heb je die hier ook"). Samen op een bankje hebben ze het over iets van diepgang en over één eendje met twee eendjes. Van die gesprekken waar Marian al stiekem op hoopte. Toch krijgt ze, zodra ze weer bij Jaap thuis zijn, een beetje kritiek. Want Petra vraagt allemaal huiselijke dingen aan Jaap, maar Marian lijkt wel helemaal niet nieuwsgierig. Wil ze niet weten hoe hij in bed ligt? Of hij snurkt? Wat hij op brood eet? Nee. Dat wil Marian niet, Marian is namelijk een ontdekkingsreiziger en Jaap en nog onontdekt continent. En ze kan niet wachten om haar koers uit te zetten.

Het is de beurt aan Petra om even apart genomen te worden (dit klinkt platter dan ik het bedoel, sorry). Met een lieflijk, doch dringend 'Petra, loop je even mee?', neemt Jaap haar mee richting de pony's. Waar ik als kijker leer dat Jaap wel heel idyllisch woont; niet alleen onder de rook van Schiphol, maar ook nog eens vlak langs de rijksweg. Ik begrijp best dat er nog geen vogeltje door het open raam van Jaap heen is gevlogen, die beesten zijn allemaal vergast of verpulverd in een motor van een Boeing 747 voordat ze überhaupt zijn raam bereiken. Jaap bekent Petra dat hij eigenlijk liever vrouwen zou willen houden in plaats van pony's, want hij wil niet kiezen. Net als vorige week stelt Petra een omgangsregeling voor, maar hoewel dat heel aantrekkelijk klinkt, weet Jaap dat Yvon daar geen genoegen mee gaat nemen. En dus moet ook hij volgende week een keuze maken. Maar eerst laat deze mini-tarzan zijn beide Janes nog even genieten van zijn doperwtspierballetjes.

Verlanglijstjes

Net als Marnix, die had bedacht dat de dames zelf hem wel konden helpen bij het maken van die keuze. Gewoon, door even iets voor hem op papier te zetten. Soort van verlanglijstje zeg maar. Boy, was he wrong...het werd alleen maar moeilijker.  Nu was het eigenlijk Janneke's schuld, want die introduceerde het begrip 'mindmap' bij Marnix. Een manier waarmee je je gedachten kunt ordenen. Eigenlijk heeft Marnix veel meer iets aan een methode waarmee je de keuken een beetje kunt ordenen, maar dit terzijde. Hij zag zijn kans schoon en stelde dat beide vrouwen maar een lijstje moesten maken met ieder 10 woorden naar aanleiding van de logeerweek. De blik en reactie van Janneke sprak boekdelen, maar hij deed net of hij het niet zag. Hij pakte pen en papier en ging zelf alvast de jaKOEzie opstoken. Nu weet ik dat er ooit een kandidate was die prat ging op een jacuzzi en die had ik deze ervaring zo gegund; een oude giertank, gevuld met vies, troebel water, die wordt opgestookt door er eerst een pallet of 6 in te gooien. De droom van elke vrouw. Toch?

Alhoewel Bertine met Janneke had afgesproken niet mee te werken aan het verlanglijstje van Marnix, trok ze zich toch met pen en papier (en wijn!) terug op haar kamer. Dat was de druppel voor Janneke. Ze schreef een kort, oprecht briefje, bracht dit naar Marnix en kondigde aan dat ze even een stukje ging lopen. Ondanks de dappere brief, was Marnix vooral verbolgen over het feit dat Janneke zich niet aan zijn spelregels hield. En dat ging hij haar, op zijn eigen, fijnbesnaarde manier even vertellen. Het was een mooi stukje televisie, want op dit punt begon Janneke hem even de les te lezen. Dat ze echt wel door had dat dit zijn manier was om om hulp te vragen, maar dat het niet zo werkte. Ze is zo aan hem gewaagd en volgens mij ook zó de vrouw die hij nodig heeft. Hoop dat hij dit zelf ook zo ziet.

Maar ja, toen kwam Bertine. Die eigenlijk eenzelfde soort briefje had geschreven en dat kwam brengen. Maar waar Janneke heel stellig was, stelde zij zich veel kwetsbaarder op. En sloeg ook gelijk haar arm maar even om Marnix heen. Het geheel eindigde in een innige omhelzing en volgens mij weet Marnix het nu helemaal niet meer. Gaat hij voor de vrouw die 'hem kan hebben' of voor gevoelsmens Bertine? In het laatste geval weet ik niet hoelang dat stand zou houden. Maar goed, ik kan me vergissen.

's Avonds kregen we EINDELIJK een kijkje in de woonkamer van Marnix. Eerst nog in het donker, maar later (dank Janneke) ging ook het licht aan. Vergeet die keuken, wat is hier aan de hand dan? Met een hobbelpaard naast de salontafel en op die zelfde tafel een keukenrol....doe dat licht maar heel gauw weer uit, want mijn brein gaat hier vanzelf dingen invullen. Janneke en Bertine laten zich in ieder geval niet afschrikken, want zij namen moedig plaats op de bank.

"Weten jullie hoe moeilijk dit voor mij is?", jammerde Marnix. "Je maakt het jezelf moeilijk", aldus Janneke. "Lekker makkelijk dit".

Kies haar Marnix. Kies voor haar.