Ondergrondse post: briefje aan Simone

27-01-18, 23:11 Geschreven door Yvette Neuschwanger

[caption id="attachment_51211" align="alignleft" width="300"] Bron foto: Michel Schnater[/caption]

Hoi Simone!

Wat een tof statement maakte jij met je gele t-shirt aan. Een heel mooie manier om Bella nog even te 'herdenken', nu ze de groep heeft moeten verlaten. Zal voor jou ook wel knap eenzaam zijn gok ik zo, nu je bondgenote het veld heeft moeten ruimen. Maar, ik moet zeggen, je hield je goed staande deze week!

Vanaf het begin aan zit jij bij mij op de reservebank als het gaat om wie nu eigenlijk die freaking mol is. En na deze week zit je daar nog steeds. Al waren de hints richting Stine weer volop in de meerderheid, dus voorlopig staat zij bij mij op nummero 1. Gelukkig deden jullie deze week allemaal wel weer domme/verachte dingen, dat maakt het nog een soort van spannend.

De aflevering begon in jullie hostel, waar mij direct al het schilderij met opdruk '13' opviel.  Een verwijzing naar de geboortedag van Stine? Jullie hadden er geen oog voor, hadden het te druk met 'holding hands' om de groepsband te verstevigen. Lukte ook aardig, waren het niet dat die verdomde ober jullie lastig kwam vallen. Telefoon. Van Art natuurlijk, wie anders. En Olcay nam op. En ook hier geldt...wie anders?

Tunnelvisie

Art was op zoek naar 3 kandidaten die niet claustrofobisch waren. Het enthousiasme was niet heel groot, maar uiteindelijk staken Emilio, Ruben en Stine hun hand op. En, omdat Loes (net als vorige week) nu eenmaal graag dingen omgooit, werd Ruben uiteindelijk vervangen door Loes. Deze drie mochten afdalen in een tunnelstelsel, een plek waar je als mol volgens mij heel graag wil zijn. Denk dat Stine het aardig naar haar zin had onder de grond.

Het idee was dat jij en de rest op zoek zou gaan naar deze drie. Jullie enige gereedschap was een telefoon, maar gelukkig lag ergens in de tunnel bij Stine, Loes en Emilio het Tbilisi stratenboek, voor de gelegenheid in stukjes geknipt en achterop foto's geplakt. Eigenlijk was dit de eenvoudigste opdracht tot nu toe, Simone. Jullie volgen (best wel heel heldere) aanwijzingen op, komen op een plek, vinden de juiste hot spot zodat de andere groep jullie gericht de volgende aanwijzing kan geven. Appeltje, eitje toch? Maar nee. Het ging direct al mis bij het 'rechts, 1e rechts en 5e links'. En ik moet dit als vrouw natuurlijk niet hardop zeggen, maar het is wel heel frappant dat een man het wel snapt maar de twee vrouwen van het gezelschap toch lekker eigenwijs hun eigen gang gaan (been there, done that). En natuurlijk snap ik dat de outfit van Jan het moeilijk maakt om hem serieus te nemen op dat moment (Olcay! Grijp in!), maar toch. Had gewoon effe naar de man geluisterd.

Even voor jouw beeld: in de tunnel was er wel een duidelijke rolverdeling. Stine stond ergens op een trapje met gestrekt arm de telefoon omhoog te houden (ze kwam net niet boven de geïmproviseerde molshoop uit, maar ze had wel bereik op die plek), Emilio was chef prikbord en schreeuwde de aanwijzingen achterop de foto's door en Loes....nou ja, Loes was voornamelijk Emilio in de nek aan het hijgen. Goed, zij deden hun best en hoorden jullie blunderen. Sterker nog, zij gaven op een goed moment de aanwijzing door dat jullie op zoek moesten naar twee WITTE sterren op een zwarte ondergrond. Hoe kom jij er dan bij om te denken dat vijf rode exemplaren dan ook wel goed zou zijn? Natuurlijk, het had geholpen als Stine nog meer gedetailleerde informatie had gegeven (zoals de datum die bij de sterren stond afgebeeld bijvoorbeeld). Je zou denken dat ze wel geleerd had na de ingreep van Emilio toen ze het had over een Grieks tafereeltje. "Nee. Stop. Nu even normaal omschrijven! Een man met een schild en een man met een zwaard!" Goed, lang verhaal nog langer...jij vroeg de weg aan de politie, het leek goed te komen, maar dat kwam het niet. Wel enorm gelachen toen Stine zei dat ze onder de grond zaten en jij nog quasi verontwaardigd riep "dat zegt ze nu pas!". Alsof je het dan wel had gevonden...

Keuzes, keuzes, keuzes....

Ik had wel enorm met je te doen toen daarna de opdracht werd nabesproken in duo's. Jan die even alle verdenkingen (hij zit op jou!) deelde met Emilio, Stine en Olcay die nog even konkelden en Ruben en Loes die info uitwisselden. Tja, dat moet best eenzaam geweest zijn. Je kunt wel tegen een boom staan kletsen, maar het is toch anders.

Gelukkig was het de dag daarna jouw dag! Onafhankelijkheidsdag. Alsof het zo had moeten zijn. Groot feest in Georgië, compleet met parachutes, kinderschmink en een vrijmarkt. In een park met de briljante naam 'Park' (je verzint het niet). We begonnen het shot met een kaartspel en een hartenboer (Jack) in beeld (ik zie overal hints...ik duik hier nog in, maar misschien is het gewoon een verwijzing naar de J van Jan?) en daarna kwam die andere hartenbreker in beeld. Autocue Art. Of kijkt hij jullie echt zo stoïcijns aan als hij tegen jullie praat? Hij had in ieder geval schokkend nieuws, want er viel een vrijstelling voor de finale te winnen. Het enige dat iedereen even moest doen was een triplex in elkaar getimmerd flowchartje aflopen. Met vragen variërend van 'Wil je nu al weten wie de mol is?" tot aan "Zou jij jokers stelen van je medekandidaten?". Eén vraag was voor iedereen hetzelfde en dat was de laatste vraag, de keuze tussen een groepsvrijstelling of € 5000 voor de pot. We zagen niet bij iedereen de vragen en antwoorden voorbij komen, vermoedelijk om het spannend te houden.

Wat ik wel zag? Dat je uit moet kijken als er een OAD bus de hoek om komt, omdat Olcay iedereen er met gemak onder duwt (haar eigen woorden!) Dat jij als enige de vraag 'ben jij de mol?' kreeg. Die je natuurlijk met 'nee' hebt beantwoord, want wat moet je anders? Ik zag in jouw shot trouwens ook heel veel ouders die aan het spelen waren met hun kinderen, een beetje zoals jij als mol met de kandidaten speelt? En is het toeval dat ik bij de anderen juist weer heel vaak een kind met een geel t-shirtje voorbij zag komen? Ik zal je zeggen Simone, precies op het moment dat ik begon te twijfelen, kwam dat meisje in beeld met dat als vlinder geschminkte snoetje. En zat ik weer terug in het zadel. Want dat moet haast wel een verwijzing naar Stine zijn, die ooit het boek Turkse vlinders schreef. Het meisje in kwestie had ook nog eens een rode draad om haar nek en laat de mol daar nou ook iets over getwitterd hebben vandaag.

In de nabespreking met Art kwam de enorme aap uit de mouw voor wat betreft de vrijstelling voor de finale. Die had je kunnen hebben als je de mol had gespot. Die was namelijk bij iedereen vlak langs gelopen tijdens het beantwoorden van de vragen. "Ik vind dit niet oké", aldus Emilio en ik ben het met hem eens. Alsof het verdomme niet al moeilijk genoeg is om je te concentreren op de vragen terwijl je aan het verdrinken bent in de ogen van Art. Moet je ook nog eens je omgeving gaan observeren. Ik heb even teruggekeken, maar het scala aan verdachte personen (dames met paraplu's, mannen met kar, vrouw met blonde pruik) was enorm. Onbegonnen werk. Al snap ik heel goed dat Emilio en Olcay hun frustraties even weg zijn gaan drinken.

Luchtpost

De volgende dag gingen jullie naar de Vogelaarwijk van Tbilisi. Daar waar in onbewoonbaar verklaarde flats nog gewoon mensen wonen. Vandaag zou duidelijk worden wat de meerderheid had gekozen: een groepsvrijstelling of € 5000 voor de pot. Het antwoord zat in één van de zeven enveloppes die van de ene flat naar de andere flat gebracht moesten worden. Soort van luchtpost, waarbij jullie als een soort van postbode aan een rode draad (hé daar issie weer) moesten hangen. Loes van deze opdracht helemaal da shizzle, Ruben hyperventileerde de boel bij elkaar, Stine fakete een polsblessure (van het graven waarschijnlijk) en Olcay vond de penthouses eigenlijk best tegenvallen. Mag ik even zeggen Simone, dat ik jou, Jan, Emilio, Loes en Olcay echt super stoer vind. Ik had het waarschijnlijk niet gedaan. Opvallend trouwens, die 'klik' bij jou. Eerst schrok ik me, net als jij, ook rot. Totdat ik plots bedacht...word je hier nu gewoon verklikt? Anyway...uiteindelijk werden er vijf enveloppen naar de overkant gebracht en zat in één van hen....€ 5000 ! Goed gedaan!

Ik zie dat ik er (alweer) een veel te lang verhaal van aan het maken ben, dus ik ga afronden. Jammer, want ik had eigenlijk nog wel even een alinea willen besteden aan de ananassokken van Jan. De test werd gemaakt tussen de wijnvaten, Jan koos ervoor zijn vrijstelling in te zetten, Olcay had het over haar 'fantastische' molboekje terwijl ze geen boekje heeft en Emilio kreeg een rood scherm. Einde oefening voor de man die met een grijns op zijn gezicht lijkt te zijn geboren. Had hij nou toch maar gekozen voor die groepsvrijstelling!

Paranoia galore!

Terugkijkend was het een aflevering waarin niet heel veel gebeurde, maar waar wel heel veel te zien was. Zoals het citaat van de schilder Jean-Michel Basquiat aan het begin, als graffiti op de muur "Most kings get their heads cut off". Later zagen we ook nog eens een shot van een hele kudde schilderijen. Toeval of... ?

Klein geheimpje nog Simone, vlak voor het maken van de test kwam er heel prominent een beeld van een Steenbok in beeld. En even voelde ik weer die extra bevestiging: want Stine heeft Steenbok als sterrenbeeld !! Maar de euforie duurde niet lang, want hetzelfde geldt voor Jan en voor Loes. Speelde die laatste trouwens niet ook een rol in Celblok H? Grappig, zou zweren dat ik een groene 'H' zag staan op een blok van de flat waar jullie naar toe tokkelden.

Ik word gek. Laat mij maar even.

Tot volgende week!

groet Yvette